Warning: include(admin/first.php): failed to open stream: No such file or directory in /home/greeklaws/www/www/pubs/content.php on line 1

Warning: include(): Failed opening 'admin/first.php' for inclusion (include_path='.:/usr/local/php56/lib/php') in /home/greeklaws/www/www/pubs/content.php on line 1
ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ (χωρίς σχόλια)
ΜονΠρωτ.Αθ 12857/1983 (ασφ. μέτρα),
ΜονΠρωτΑθ (ασφ. μέτρα) 3093/1983,
ΜονΠρωτΑθ 4671/1983
ΔΕφΑΘ 4/2003, ΔΕΕ 2003 σελ. 697
ΜΠρωτΠειραιά 1303/1983 Δίκη 15 σελ. 72
ΜΠρωτΑθ 12857/1983 Δίκη 15 σελ 67
Μον. Πρωτ. Αθ 5208/2000, Το Σ 2000 σελ. 572
ΜονΠρΑθ 17115/1988 (ασφ.μέτρα) ΝοΒ 1989 σελ 682
ΣΕ 1310/1983 Δελτίο ΣΕ 1982 σελ. 10
ΣΕ 818/83 ΝοΒ 1983 σελ. 424.
ΣΕ 1460/1978 Τμήμα Γ΄

5. Κείμενο αποφάσεως
ΑΠ 1753/1983
Πρόεδρος : Γ. Κώνστας
Εισηγητής : Σ. Παπαθανασίου , αρεοπαγίτης
(απόσπασμα)
...Επειδή η, συμφώνως προς τας διατάξεις του ν.δ. 356/1974 «περί κώδικος εισπράξεωσ Δημοσίων Εσόδων» (άρθρα 9 παρ. 3, 63-72 αυτού ) έκδοσις εντάλματος πριοσωπικής κράτησης, εναντίον του οποίου επιτρέπεται ανακοπή ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων(άρθρ.73), ως μέσον διοικητικής εκτελέσεως(9 παρ. 3) προς ικανοποίησιν απιτήσεων του Δημοσίου, προβλεπόμενον και υπό των διατάξεων της εν Ρώμη κατά την 4-11-1950 υπογραφείσης συμβάσεως «δια την προάσπισιν των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών», κυρωθείσης δια του ν.δ. 53/20-9-1974 και ως εκ τούτου κατααστάσης αναπόσπαστον μέρος του εσωτερικού ημεδαπού δικαίου κατ’ άρθρον 28 παρ. 1 του ισχύοντος Συντ/τος, δοθέντος, οτι εκ της διατάξεως του άρθρου 5 αυτής συνάγεται οτι επιτρέπεται να στερηθή τις της ελευθερίας του «συμφώνως προς την νόμιμον διαδικασίαν», μεταξύ άλλων περιπτώσεων, και «εις εγγύησιν εκτελέσεως υποχρεώσεως οριζομένης υπό του νόμου», οία είναι προδήλως και η υποχρέωσις προς πληρωμήν των βεβαιουμένων φόρων, δεν αντίκειται (η εκδοσις τοιούτου εντάλματος) εις τας επικαλουμένας υπό του αναιρεσείοντος διατάξεις του Συν/τος. Ειδικώτερον, δεν αντίκειται αύτη εις την διάταξιν του άρθρ. 2 παρ. 1 του ισχύοντος Συν/τος 1975, διότι το επιτρεπτόν ή μή της εν γένει προσωποκρατήσεως ως θεσμού δεν ρυθμίζεται ειδικώς υπ’ αυτής, αλλά υπ’ άλλων διατάξεων αυτού (άρθρα 5 και 6 αυτού). Ούτε εις την διάταξιν του άρθρου 6 παρ. 1 του αυτού Συν/τος, διότι τούτο αναφέρεται αποκλειστικώς εις τας εγγυήσεις της προσωπικής ελευθερίας έναντι ποινικής διώξεως, η προσωπική όμως κράτησις δια χρέη προς το Δημόσιον δεν αποτελεί δίωξιν εν τη εννοία της εν λόγω διατάξεως , ποινικού δηλονότι χαρακτήρος, αλλά στέρησιν της προσωπικής ελευθερίας ως μέσον αναγκαστικής εκτελέσεως, ρυθμιζομένην υπό του άρθρου 5 παρ. 3 του ιδίου Συντάγματος. Δεν αντίκειται επίσης αύτη εις τας διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 1. 2, 4 και 20 παρ. 1 του ισχύοντος Συν/τος, ως μή στερούσα τους καθ’ ών απειλείται η προσωπική κράτησις των φυσικών αυτών δικαστών. Αλλά ούτε και εις την τοιαύην του άρθρου 4 παρ. 1, όπερ καθιεροί την ισότητα των πολιτών, διότι τούτο δεν αποκλείει την δια κανόνων δικαίου ρύθμισιν των καθ’ έκαστα θεμάτων κατά κατηγορίας υποθέσεων ή προσώπων υπό τας αυτάς περιστάσεις τελούντων, εφ’ όσον η τοιαύτη νομοθετική ρύθμισις δεν ασκείται κατά τρόπον αυθαίρετον ή ανεπίδεκτον δικαιολογήσεως , εν προκειμένω δε το ανωτέρω αναγκαστικόν μέτρον επεβλήθη εκ λόγων δημοσίου συμφέροντος, ήτοι προς πρόληψιν αποστερήσεως του Δημοσίου από σημαντικών πόρων αυτού, αναγκαίων προς εκπλήρωσιν των κοινοφελών σκοπών του ακι , ως εκ τούτου, δεν ελήφθη κατ’ αυθαίρετον και αδικαιολόγητον τρόπον. Ούτε τέλος εις την διάταξιν του άρθρου 20 παρ 2 του Συν/τος, διότι προ πάσης εκδόσεως εντάλματος προσωποκρατήσεως προηγείται ειδοποίησις του ενδιαφερομένου δια κοινοποιήσεως αυτώ ατομικής προσκλήσεως της διοικήσεως (αρθρ. 4 του ν.δ. 356/74). Αντιθέτως, αι ως άνω διατάξεις του, δι ων ως είρηται προβλέπεται η έκδοσις εντάλματος προσωπικής κρατήσεως δια χρέη προς το Δημόσιον, ευρίσκουν πλήρες συνταγματικόν έρεισμα εις την διάταξιν του άρθρ. 5 παρ. 3 του Συντάγματος, καθ’ ήν ουδείς καταδιώκεται, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται ή άλλως πως περιορίζεται « ει μή όταν και όπως νόμος ορίζη», οίος είανι και ο ουσιαστικός ως άνω νόμος περί ΚΕΔΕ. Όθεν, ταύτα δεχθέν και το δικάσαν Εφετείον, ήτοι ότι, ως εκ της προσβαλλομένης αποφάσεως προκύπτει, αι προαναφερεθείσαι διατάξεις τουΚΕΔΕ δεν αντίκεινται εις τας ως άνω διατάξεις του Συν/τος, δεν παρεβίασε ταύτας, διό και ο περί του εναντίου 1ος εκ του άρθρου 559 αρ. 1 ΚπολΔ λόγος αναιρέσεως δέον να απορριφθεί ως αβάσιμος.