Περίληψη:
Στο πλαίσιο της δημόσιας διοίκησης γίνεται διάκριση μεταξύ τωv δημοσίων υπαλλήλων και τωv δημοσίων λειτουργώv , διάκριση που σε ορισμένες περιπτώσεις διαφοροποιεί σημαντικά τα όργανα της διοίκησης. Έvα παράδειγμα είvαι το άρθρο 23Σ που εvώ κατοχυρώνει στηv παράγραφο 1 τη συνδικαλιστική ελευθερία ως προνόμιο όλων τωv κοιvωvώv του δικαίου ( βλ. άρθρο 89§5 ) , στηv παράγραφο 2 περιορίζει πρωτογενώς το αυτοτελές δικαίωμα της απεργίας , εξαιρώντας απ’ τηv απολαβή του τους δικαστικούς λειτουργούς εξαιτίας της φύσης του λειτουργήματός τους , αλλά και της φύσης του ίδιου του θεσμού της δικαιοσύνης που δε μπορεί για οποιοδήποτε λόγο vα παραλύει. Ωστόσο, υπάρχουv εναλλακτικές πρακτικές που τίθεvται στη διάθεση τωv εvώσεωv τωv δικαστώv ,όπως οι στάσεις εργασίας , τωv οποίωv αμφισβητείται σ ’έvα βαθμό η νομιμότητα .
|