Περίληψη:
Στο παραπάνω κείμενο τίθεται το ζήτημα αν οι θρησκευτικές συναθροίσεις διέπονται από τη διάταξη του άρθρου 13 παρ. 2 ή αντίθετα από αυτή του άρθρου 11 του Συντάγματος. Γίνεται δεκτό ότι, αν η θρησκευτική συνάθροιση έχει λατρευτικό χαρακτήρα, τότε εφαρμόζεται ως ειδική η διάταξη του άρθρου 13 παρ. 2 του Συντάγματος. Η εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 11 πρέπει να αποκλειστεί, γιατί διαφορετικά θα περιοριζόταν ανεπίτρεπτα το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας ενόψει των διαφορετικών όρων και περιορισμών άσκησής του. Η συνάθροιση όμως θρησκευτικού σκοπού, που γίνεται πέρα από τις πράξεις λατρείας (π.χ. θρησκευτική διάλεξη, θρησκευτική διαμαρτυρία, θρησκευτικό συνέδριο) διέπεται από τις περί συναθροίσεων διατάξεις του Συντάγματος (άρθρο 11 του Σ.).
Τέλος, εφόσον σκοπός των συνταγματικών δικαιωμάτων είναι η καλύτερη δυνατή προστασία και ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου δεν επιδέχεται στο προκείμενο ζήτημα, διαζευκτική τοποθέτηση αλλά σύνθεση των επιμέρους διατάξεων που αφορούν τα αντίστοιχα δικαιώματα σε ενιαία ρύθμιση, ώστε να επιτευχθεί η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνταγματική προστασία.
|