Περίληψη:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το παρόν πόνημα πραγματεύεται σε βάθος το ζήτημα της επιφύλαξης υπέρ του διεθνούς δικαίου στο πεδίο των συνταγματικών δικαιωμάτων. Παρέχεται η δυνατότητα στο διεθνές δίκαιο, εφόσον το τελευταίο ενσωματωθεί ως εσωτερικό δίκαιο, ακολουθώντας τη νομοθετημένη διαδικασία, να επιβάλλει περιορισμούς στην άσκηση και την έκταση του δικαιώματος. Η θέση του διεθνούς δικαίου, ως πηγή δικαίου βρίσκει νομοθετικό έρεισμα στις διατάξεις 28 παρ. 1 αλλά και 5 παρ. 2 του Συντάγματος. Η τελευταία μάλιστα καθιερώνει την επιφύλαξη υπέρ του διεθνούς δικαίου δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην προστασία των αλλοδαπών. Τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά και διεθνή κείμενα που καθιερώνουν τέτοιους περιορισμούς είναι η ΕΣΔΑ και το ΔΣΑΠΔ, οι ρυθμίσεις των οποίων αποβλέπουν στην εξασφάλιση ενός ελάχιστου ορίου προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Κρατών Μελών. Το ΕΔΔΑ έχει ευρεία νομολογιακή παράδοση, ιδίως για τα ανεπιφύλακτα δικαιώματα, αυτά δηλαδή στα οποία τα Κράτη Μέλη δεν μπορούν να εισαγάγουν οποιαδήποτε παρέκκλιση. Η έννοια της επιφύλαξης υπέρ του Διεθνούς Δικαίου αντιπαραβάλλεται και διακρίνεται από την επιφύλαξη νόμου, όπως αυτή θεμελιώνεται στο ά. 25 παρ. 1 του Συντάγματος.
|