Περίληψη:
VII. Περίληψη
Α. Ελληνική
Η συνταγματική καθιέρωση της δικαστικής προστασίας αποτελεί τη βάση του κράτους δικαίου. Η διάταξη του ά.20§1Σ καθιερώνει θεμελιώδες δικαίωμα (υποκειμενική διάσταση) και όχι απλώς προγραμματική (κατευθυντήρια) αρχή, ενώ παράλληλα, εισάγει μια συνταγματική αρχή με δικονομικό περιεχόμενο (θεσμική διάσταση). Για να είναι πλήρης και αποτελεσματική η παρεχόμενη δικαστική προστασία, πρέπει να παρέχεται σε εύλογο χρόνο και να περιλαμβάνει τρία στάδια: διαγνωστική διαδικασία, προσωρινή προστασία, αναγκαστική εκτέλεση. Παράλληλα, η επιφύλαξη του νόμου διαθέτει ρυθμιστική λειτουργία και δεν μπορεί παρά να καθορίζει «το πώς» πρέπει να ασκείται το σχετικό δικαίωμα, σε καμία δε περίπτωση «το αν», έχει δηλαδή δικονομικό περιεχόμενο. Τέλος, τα άρθρα 6§1 και 13 ΕΣΔΑ πρέπει να αποτελούν τη βάση κατά την άσκηση του νομοθετικού και δικαιοδοτικού έργου, αφενός, γιατί υπερισχύουν κάθε αντίθετης διάταξης νόμου και συμβάλλουν στην ομοιόμορφη εφαρμογή του δικαίου στα κράτη – μέλη, αφετέρου, για να μην υπάρχει κίνδυνος καταδίκης της χώρας μας από το ΕΔΔΑ.
|