Περίληψη:
Τα εξωτερικά στοιχεία του απορρήτου της επικοινωνίας εύκολα μπορούν να αποτελέσουν γόνιμο έδαφος αυθαιρεσιών από τη μεριά τόσο του κράτους όσο και των ιδιωτών.Η συνταγματική κατοχύρωση ενέχει μια αοριστία χρησιμοποιώντας τους όρους εθνική ασφάλεια και ιδιαίτερα σοβαρό εγκλημα.Ιδιαίτερα ο πρώτος όρος όσο κι αν εξειδικεύεται με τους σχετικούς νόμους, πάντοτε θα αφήνει ένα παράθυρο στην κρατική παρέμβαση, δεδομένου ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού βίου δεν είναι πάντοτε ευδιάκριτη. Η παραβίαση του απορρήτου της επικοινωνίας προσφέρει δυνατότητες πρόσβασης σε πλήθος πληροφοριών, που αφορούν το δικαίωμα να ζει κανείς και να σκέπτεται ανώνυμα.Και ακόμη παραπέρα, σε ότι αφορά τα εξωτερικά στοιχεία αυτού, σωστό είναι η νομοθετική εξουσιοδότηση του εδ.β΄να μην έχει περιεχόμενο ευρύτερο του επιτρεπτού.Κρισιμότερη από άποψη ασφάλειας του απορρήτου καθίσταται σήμερα η χρήση του διαδικτύου ως γόνιμου τόπου «αδιάκριτων εισβολέων» που προσπαθούν να σκιαγραφήσουν το καταναλωτικό μας προφίλ προκειμένου να το εκμεταλλευθούν.Ο συντακτικός νομοθέτης φαίνεται ότι αποδέχεται τη σύγκληση των εννόμων αγαθών του απορρήτου και του ιδιωτικού βίου και για το λόγο αυτό θεσπίζει κανόνες προστασίας στο ά.19Σ.Ο κοινός νομοθέτης αντιθέτως παλινδρομεί μεταξύ αυτής της αποδοχής αφενός,όπως προκύπτει από τους νόμους, και αφετέρου της ανεξάρτητης λειτουργίας της ιδιωτικής ζωής από το έννομο αγαθό του απορρήτου,πράγμα που οδηγεί στην σταδιακή αποψίλωση του πλέγματος προστασίας τόσο του απορρήτου όσο και του ιδιωτικού βίου.
|