Περίληψη:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Η παρούσα εργασία έχει ως θέμα την αναγνώριση ή μη από το ελληνικό δίκαιο της νομολογίας ως πηγής του δικαίου. Ο έλληνας νομοθέτης, κινούμενος από το άρθρο 26 του Σ αναθέτει στο δικαστή την απονομή της δικαιοσύνης, ενώ επιφυλάσσει το νομοθετικό δικαίωμα στη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κατά συνέπεια οι δικαστικές αποφάσεις δεν έχουν ισχύ κανόνα δικαίου. Μολονότι, ο δικαστής έχει δικαιοπλαστική εξουσία, αυτή περιορίζεται στα πλαίσια της συγκεκριμένης απόφασης. Κατ’ εξαίρεση, απονέμεται νομοθετική εξουσία στο ΑΕΔ. Η αναμφισβήτητη εντούτοις, συμβολή του δικαστή στη διάπλαση δικαίου με την υιοθέτηση πάγιας νομολογίας, έχει οδηγήσει στην αναγνώριση της νομολογίας ως de facto πηγής δικαίου.
|