Περίληψη:
Στα πλαίσια της μελέτης για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος ο ρόλος του νομοθέτη αλλά κυρίως του δικαστή είναι πρωτεύων τόσο για τον προσδιορισμό του αντικειμένου προστασίας όσο και των νομικών μέσων προστασίας του περιβάλλοντος. Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος -ως κρατική υποχρέωση αλλά και ως δικαίωμα του καθενός- καθιερώθηκε ως συνταγματικό δικαίωμα με την αναθεώρηση του 2001. Το δικαίωμα στο περιβάλλον οριοθετεί και οριοθετείται από αλλά δικαιώματα και κυρίως αυτά της οικονομικής ελευθερίας α.106 παρ 2 Σ και της ιδιοκτησίας α.17 Σ. Προς το συγκερασμό αυτών των συνταγματικών δικαιωμάτων τείνει και η θεωρία της βιώσιμης ανάπτυξης (εκτός των άλλων κοινοτικών αρχών), η οποία στοχεύει σε εκείνη την ανάπτυξη που διαφυλάσσει τους φυσικούς πόρους και για τις μέλλουσες γενιές.
|