Περίληψη:
Οι συναθροίσεις κατοχυρώνονται στο ελληνικό Σύνταγμα στο αρ. 11 Σ. Πρόκειται για το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Η ελληνική έννομη τάξη αναγνωρίζει στο δικαίωμα του συνέρχεσθαι σύνθετη φύση και έντονο πολιτικό χαρακτήρα. Η άσκηση του δικαιώματος της συνάθροισης, νοείται μόνο μέσα στα πλαίσια μιας Δημοκρατίας. Η ελευθερία της συνάθροισης κατοχυρώνεται και σε συντάγματα άλλων χωρών. Ειδικά με την κατοχύρωσή του από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (αρ. 11 Ε.Σ.Δ.Α.), το δικαίωμα του συνέρχεσθαι χαίρει ευρύτερης αναγνώρισης. Οι συναθροίσεις διακρίνονται σε ιδιωτικές και δημόσιες. Οι δημόσιες συναθροίσεις ανάλογα με τον τόπο που διεξάγονται, ονομάζονται κλειστές και υπαίθριες. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στις υπαίθριες κινητές συναθροίσεις (πορείες, διαδηλώσεις), που αποτελούν σήμερα την συχνότερη πρακτική εφαρμογή του δικαιώματος. Ειδικά για τις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις το Σύνταγμα προβλέπει την παρουσία αστυνομίας. Η Ελληνική Αστυνομία μπορεί να απαγορεύσει τις υπαίθριες συναθροίσεις αν αυτές κριθούν παράνομες, σύφωνα με τις προϋποθέσεις που θέτει το Σύνταγμα. Η απαγόρευση και η διάλυση των υπαίθριων συναθροίσεων ορίζονται από το Ν. Δ. 794/1971 και το Β. Δ. 269/1972, των οποίων οι διατάξεις εφαρμόζονται στο βαθμό που δεν είναι αντισυνταγματικές. Η απόφαση της απαγόρευσης, τα μέτρα που λαμβάνονται για την εφαρμογή της και τα μέτρα που χρησιμοποιούνται για τη διάλυσή της, πρέπει να κρίνονται κατά περίπτωση, σύμφωνα με την αρχή της αναγκαιότητας, της αναλογικότητας και της επιείκειας.
|