Περίληψη:
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Μετά την ανάλυση και τη πραγμάτευση της όλης προβληματικής γύρω από τα συγκεκριμένα ζητήματα - θεσμούς της αποδεικτικής διαδικασίας σε συνάρτηση με το δικαίωμα αποδείξεως και το γενικότερο δικαίωμα έννομης δικαστικής προστασίας, προκύπτουν (συνοπτικά) τα εξής βασικά συμπεράσματα :
Α) Κράτος δικαίου – δίκαιη δίκη – δικαστική προστασία. Η συνταγματική καθιέρωση της δικαστικής προστασίας με το άρθρο 20 § 1 του Συντάγματος βρίσκεται σε διαλεκτική συνοχή με τη δικαιοκρατική αρχή και την αρχή της δίκαιης δίκης. Η διάταξη του άρθρου 20 § 1 Σ καθιερώνει συγχρόνως θεμελιώδες δικαίωμα, ενώ εισάγει, επίσης, συνταγματική αρχή με δικονομικό περιεχόμενο που διατρέχει όλο το σώμα της νομοθεσίας και καθορίζει τη δικαστηριακή πρακτική σ’ όλες τις μορφές της.
Β) Η συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος αποδείξεως. Ο θεσμός της απόδειξης, ως τμήμα της δίκαιης δίκης, και το εξ αυτού δικαίωμα αποδείξεως εμπίπτει στην προστατευτική εμβέλεια του άρθρου 20 § 1 του Συντάγματος (και του άρθρου 6 § 1 της ΕΣΔΑ), διότι συμβάλλει ως αναγκαία προϋπόθεση στην ουσιαστική και αποτελεσματική πραγμάτωση της δικαστικής προστασίας, με αποτέλεσμα να τυγχάνει συνταγματικής κατοχυρώσεως.
Γ) Ο περιορισμός των αποδεικτικών μέσων και το δικαίωμα αποδείξεως. Η υλοποίηση του δικαιώματος αποδείξεως, ως θεμελιώδες περιεχόμενο του δικαιώματος παροχής έννομης δικαστικής προστασίας, προϋποθέτει τη θέσπιση νομοθετικών διατάξεων, οι οποίες θα ρυθμίζουν τις επιμέρους εκφάνσεις του. Στα πλαίσια της νομοθετικής εξειδίκευσης του δικαιώματος αποδείξεως με τη νομοθετική πρόβλεψη συγκεκριμένων αποδεικτικών μέσων, ο περιορισμός των αποδεικτικών μέσων στις νομοθετικά προβλεπόμενες περιπτώσεις εμφανίζεται ως καταρχήν συνταγματικά δικαιολογημένος περιορισμός του δικαιώματος αποδείξεως.
Δ) Η επίδειξη εγγράφων και το δικαίωμα αποδείξεως. Περαιτέρω, το δικαίωμα αποδείξεως εκδηλώνεται και ως δικαίωμα του διαδίκου είτε να επικαλείται είτε να ζητεί τη χρήση των υπαρχόντων και πρόσφορων για την απόδειξη της αλήθειας των πραγματικών ισχυρισμών μέσων απόδειξης, καθώς και ως δικαίωμα προσκομιδής των μέσων αυτών στο δικαστήριο. Ο αποδεικτικός θεσμός της επίδειξης εγγράφων, συνεπώς, αναδεικνύεται σε κατεξοχήν θεσμό πραγμάτωσης της έκφανσης αυτής του συνταγματικού δικαιώματος αποδείξεως.
Ε) Τα αμάχητα τεκμήρια και το δικαίωμα αποδείξεως. Σε αντίθεση με την επίδειξη εγγράφων που συνιστά θεσμό υλοποίησης και προστασίας του δικαιώματος αποδείξεως, και τον περιορισμό των μέσων απόδειξης που εμφανίζεται ως δικαιολογημένος περιορισμός του δικαιώματος αποδείξεως, ο θεσμός των αμάχητων αποδεικτικών τεκμηρίων αποτελεί ως επί των πλείστων αποστέρηση του δικαιώματος αποδείξεως, και ευθεία προσβολή του δικαιώματος έννομης δικαστικής προστασίας, καθόσον δεν καταλείπεται δυνατότητα ανταποδείξεως του τεκμαιρόμενου από το νόμο περιστατικού ως αληθινού, μέσω της συνταγματικά κατοχυρωμένης και νομοθετικά ρυθμισμένης διαδικασίας της απόδειξης.
|