Περίληψη:
VI. Συμπεράσματα
Η ανάλυση που προηγήθηκε μας βοηθάει να εξάγουμε αρκετά συμπεράσματα, τα σημαντικότερα από τα οποία είναι τα εξής: Πρώτον, οι απόλυτες απαγορεύσεις και περιορισμοί δύσκολα εναρμονίζονται με την αρχή της αναλογικότητας (που πλέον κατοχυρώνεται και στο άρθρο 25§1 του Συντάγματος) και με το Κοινοτικό Δίκαιο, στο σύστημα του οποίου η αρχή αυτή καταλαμβάνει κυρίαρχη θέση ιδίως χάριν στη νομολογιακή επεξεργασία της από το ΔΕΚ. Δεύτερον, το Σύνταγμα καλό είναι να μην αναλίσκεται σε λεπτομέρειες αλλά να είναι λιτό, ώστε να προσαρμόζεται ευχερώς στις εκάστοτε συνθήκες μέσω της ερμηνείας. Επίσης, όταν το Σύνταγμα είναι λεπτομερειακό προκύπτει συχνότερα η ανάγκη αναθεώρησής του, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους κοινούς νόμους, πράγμα που έχει ως συνέπεια την αποδυνάμωση της κανονιστικής ισχύος του Συντάγματος. Τρίτον, είναι σαφές πως για την ουσιαστική λύση των υπαρχόντων προβλημάτων, δεν αρκεί η βελτιωμένη διατύπωση του συνταγματικού κειμένου. Απαιτείται, περαιτέρω, πολιτική βούληση για εξειδίκευση των συνταγματικών διατάξεων κι εφαρμογή τους στην καθημερινή ζωή.
|