Περίληψη:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στην παρούσα εργασία, αφού έγινε οριοθέτηση των ατομικών δικαιωμάτων δόθηκε ορισμός του φαινομένου της σύγκρουσης, ενώ έγινε και ο απαραίτητος, δίχως άλλο, συσχετισμός του με τη θεωρία της τριτενέργειας, τόσο πριν όσο και μετά την αναθεώρηση του 2001. Αναλύθηκαν λεπτομερώς οι θεωρίες που έχουν διατυπωθεί προς αντιμετώπισή του με προεξέχουσες τις θεωρίες της στάθμισης των συμφερόντων – έτσι όπως αναπτύχθηκε στο Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο και όπως αυτή εφαρμόστηκε στον ελληνικό νομικό χώρο –, της πρακτικής εναρμόνισης, καθώς και της αρχής της αναλογικότητας. Καταδεικνύοντας, εν συνεχεία, τα ελαττώματα των εν λόγω θεωριών και της αδυναμίας της παραδοσιακής νομικιστικής μεθεδολογίας (από την οποία και πηγάζουν) να αντιμετωπίσει ορθολογικά το φαινόμενο, προχωρήσαμε στην θεώρησή του υπό το ορθό πρίσμα της μεταβολής της έννομης τάξης προς ένα πρόσωπο κοινωνικό – ανθρωπιστικό. Μετά την καταγραφή της πλαστότητας της νομικής σύγκρουσης των δικαιωμάτων και την ανάδειξη των, σε πραγματικό επίπεδο και μόνο, συγκρούσεων, προβήκαμε στην άρση του προβλήματος της σύγκρουσης μέσω της θεμελιώδους – αντικειμενικής θεωρίας της θεσμικής εφαρμογής. Σε τελικό στάδιο, παραθέσαμε συνοπτικά την τελική μας κρίση επί του θέματος της εργασίας υιοθετώντας απαραλλάκτως και απεριφράστως την θεωρία της θεσμικής εφαρμογής των δικαιωμάτων, αφ’ ενός γιατί εναρμονίζεται με τις επιταγές της σύγχρονης πραγματικότητας, αφ’ ετέρου επειδή συνιστά το προσφορότερο και αντικειμενικότερο όχημα προσπέλασης συναφών προβλημάτων.
|