Περίληψη:
Θ. ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στα πλαίσια του σύγχρονου κοινωνικού κράτους δικαίου η έννομη τάξη είναι ανθρωπιστική και ενιαία και κατοχυρώνει δικαιώματα και θεσμούς. Αναγκαία συνέπεια τούτου είναι η μεταβολή του νοήματος των δικαιωμάτων, η αποϋποκειμενικοποίησή τους και η εφαρμογή τους εντός της γενικής σχέσης αλλά και των επιμέρους ειδικών κυριαρχικών και διαπροσωπικών σχέσεων. Προκειμένου να εφαρμοσθούν σε συγκεκριμένο θεσμό τα δικαιώματα προσαρμόζονται θεσμικά, δηλαδή συρρικνώνονται ως προς το γενικό τους περιεχόμενο, έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η ταυτόχρονη προστασία θεσμών και δικαιωμάτων. Οι περιορισμοί αυτοί είναι έκτακτες συρρικνώσεις του περιεχομένου των δικαιωμάτων και αναφέρονται είτε στην κτήση είτε στην άσκηση του δικαιώματος που ασκείται στα πλαίσια πάντα ειδικών σχέσεων. Μπορεί να είναι ρητοί, δηλαδή να προβλέπονται σε συγκεκριμένη συνταγματική διάταξη την οποία εξειδικεύει περαιτέρω ο κοινός νομοθέτης, μπορεί να θεμελιώνονται σε επιφύλαξη υπέρ του νόμου που ευρίσκεται σε συνταγματική διάταξη ή να προκύπτουν από το κοινό αντικειμενικό στοιχείο του αντιτιθέμενου ζεύγους. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τηρείται το απαραβίαστο του πυρήνα του δικαιώματος, η μη καταχρηστική επιβολή περιορισμού, η αρχή της αναλογικότητας, η απαγόρευση ατομικού νομοθετικού περιορισμού και η συμφωνία με την ελεύθερη δημοκρατική τάξη.
|