Περίληψη:
XI. ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τον θεσμό της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, τον τρόπο δηλαδή με τον οποίο τίθεται σε ισχύ η αποστέρηση της εκάστοτε ιδιοκτησίας, και τις συνέπειες της εφαρμογής. Αρχικά, η βάση από την οποία αντλεί ο νομικός αυτός θεσμός το αντικείμενό του είναι το άρθρο 17 Συντ., που αναγνωρίζει και προστατεύει το ατομικό δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Η ιδιοκτησία παραβιάζεται για να δώσει προβάδισμα στην δημόσια ωφέλεια, για την κοινωνική πρόοδο και ασφάλεια. Η αναγκαστική απαλλοτρίωση αποτελεί την χρυσή τομή ανάμεσα στην κατοχυρωμένη εμπράγματη ιδιοκτησία και στην κατοχύρωση της «παράνομης» κρατικής επέμβασης σε αυτήν.
Στην συνέχεια, η αναγκαστική απαλλοτρίωση δεν εφαρμόζεται παρά μόνο όταν λαμβάνουν χώρα οι απαραίτητες προϋποθέσεις που ο νόμος έχει θεσπίσει. Συγκεκριμένα αναφέρονται α) η δημόσια ωφέλεια, β) ο προσδιορισμός της δημόσιας ωφέλειας από το νόμο και γ) η καταβολή πλήρους αποζημιώσεως. Κατά την διαδικασία της απαλλοτρίωσης υπογραμμίζεται ιδιαίτερα ο προσδιορισμός της αποζημίωσης, για τον λόγο του ότι η αποζημίωση είναι το αντάλλαγμα για την αποκατάσταση της ζημίας που επέρχεται στον ιδιοκτήτη που υφίσταται το βάρος της κατάσχεσης. .Εξάλλου η αφαίρεση χωρίς αντιστάθμισμα θα αποτελούσε θεμελιώδη έλλειψη της έννομης προστασίας.
Περαιτέρω, αναλύεται η διαδικασία της ανάκλησης και της άρσης της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, η οποία αίρει την νομική κατάσταση που είχε δημιουργήσει η κήρυξη της απαλλοτριώσεως Επίσης, περιλαμβάνεται και μια μικρή μνεία σχετικά με τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις υπέρ δήμων και κοινοτήτων που ακολουθούν την δική τους ελαφρώς ανεξάρτητη διαδικασία. Η αναγκαστική απαλλοτρίωση δεν παύει να αποτελεί ένα σημαντικό «νόμιμο» θεμέλιο προς επέκταση του δημόσιου συμφέροντος όμως η κήρυξη και εφαρμογή της θα πρέπει να είναι η προσήκουσα ,πάντα με την αρμόζουσα προσοχή προς τον θιγόμενο ιδιοκτήτη.
|