Περίληψη:
Το παρόν πόνημα αποτελεί μία προσπάθεια αποσαφήνισης των συνταγματικών δικαιωμάτων των στρατιωτικών. Στο πλαίσιο αυτό κρίνεται απαραίτητη η διαλεύκανση της έννοιας της δημόσιας τάξης αρχικά και έπειτα του θεσμού του στρατού. Ένας πλήρης ορισμός περιέχεται στο άρθρο 5 παρ.1 του ΣΠΚ που αναφέρει πως στρατός είναι ο ελληνικός στρατός της ξηράς, της θάλασσας και του αέρα. Οι στρατιωτικοί νοούμενοι ως φυσικά πρόσωπα, πολίτες μιας οργανωμένης και δημοκρατικής πολιτείας είναι φορείς τόσο δικαιωμάτων, όσο και υποχρεώσεων. Όσο αφορά τα θεμελιώδη δικαιώματά τους έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες, υπό κάποιους βέβαια περιορισμούς. Τα δικαιώματά τους, τα οποία απαριθμούνται και αναλύονται ενδελεχώς, είναι τα ακόλουθα α)το δικαίωμα στη ζωή και στη σωματική ακεραιότητα β)το δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και της προσωπικής ελευθερίας γ)το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης και ο περιορισμός της ελεύθερης έκφρασης των στοχασμών δ)το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης και της θρησκευτικής ελευθερίας και λατρείας ε)το δικαίωμα της συλλογικής δράσης ζ)το δικαίωμα της μονιμότητας η)το δικαίωμα της λήψης αδειών απουσίας θ)το δικαίωμα της κατοχής όπλων, της οπλοφορίας και της οπλοχρησίας ι)το δικαίωμα της ελεύθερης συμμετοχής στην οικονομική ζωή της χώρας κ)το δικαίωμα στην απεργία λ)το δικαίωμα λήψης αποδοχών και οικονομικών παροχών μ)το δικαίωμα νοσηλείας ν)το δικαίωμα συνταξιοδότησης ξ)το δικαίωμα ηθικής και υλικής αμοιβής ο)το δικαίωμα δικαστικής προστασίας. Συμπερασματικά η παρούσα εργασία αποτελεί μία προσπάθεια κατανόησης της θέσης των στρατιωτικών στην ελληνική κοινωνία, δεδομένου ότι ο στρατός αποτελεί τον κατεξοχήν χώρο εφαρμογής της απόλυτης πειθαρχίας και εγκράτειας και των εξουσιαστικών σχέσεων.
|