Περίληψη:
Το δικαίωμα στην προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών έχει πλέον κατοχυρωθεί συνταγματικά με τη διάταξη 9 Α . Οριοθετείται από το Σύνταγμα και τους νόμους, τα δικαιώματα των άλλων πολιτών, την αρχή των χρηστών ηθών, την ανοχή της έννομης τάξης και το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ασκείται. Ωστόσο, ο νόμος 2472/1997 θέτει ορισμένους περιορισμούς στην άσκησή του όταν το δημόσιο συμφέρον, υπέρτερο δικαίωμα τρίτου, λόγοι υγείας και δημόσιας ασφάλειας ή ο σκοπός εγκληματολογικών και σωφρονιστικών ενεργειών τοποθετούνται πάνω από το δικαίωμα αυτό. Ο τελευταίος ,μάλιστα, περιορισμός δικαιολογεί και τον ανάλογο περιορισμό του δικαιώματος του κατηγορουμένου λόγω της ειδικής κυριαρχικής του σχέσης με το κράτος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το κράτος είναι αυτό που απονέμει δικαιοσύνη και ο σκοπός του σωφρονισμού του δράστη και της διακρίβωσης εγκλημάτων του επιτρέπει να εισέλθει στη σφαίρα των προσωπικών του δεδομένων. Δε θα πρέπει, όμως, αυτό να γίνεται καταστρατηγώντας την ιδιωτική σφαίρα του ατόμου και καταργώντας όλα του τα δικαιώματα και τις ελευθερίες.
|