Περίληψη:
Οι σχέσεις δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας διέπονται από την αρχή της ανεξαρτησίας των δικαστηρίων. Οι επεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας, που θεσπίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος, ενέχουν τον κίνδυνο της αθέμιτης επιρροής της δικαστικής κρίσης. Από την άλλη, ο δικαστής οφείλει να μην εισέρχεται αθέμιτα, κατά τον έλεγχο της Διοίκησης, στο χώρο της εκτελεστικής εξουσίας. Όμως τα όρια του θεμιτού δικαστικού ελέγχου δεν είναι σαφή. Η συνταγματική πρακτική υποδεικνύει ότι η διάκριση νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας αρχίζει να φθίνει, γεγονός που αναγάγει τον λειτουργικά και προσωπικά ανεξάρτητο δικαστή σε εγγυητή της ελευθερίας.
|