Περίληψη:
Περίληψη Εργασίας
Ο διαχωρισμός ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου αποτελεί μια πραγματικότητα, που αναγνωρίζεται πλέον συνταγματικά στα αρ. (94§1-3) και (94§1.α΄). Η Α4 281 είναι διάταξη ιδιωτικού δικαίου και η 25§3Σ δημοσίου δικαίου με, φυσικά αυξημένη τοπική ισχύ έναντι της πρώτης. Ο όρος «δικαίωμα» στην σύγχρονη έννομη τάξη σημαίνει εξουσία βουλήσεως που αναγνωρίζεται απ’ αυτή, προς όφελος κάποιου προσώπου, είτε ατομικά είτε ως μέλους μιας κοινωνίας και που αποσκοπεί στην χρήσιμη δραστηριότητά του. Η καταχρηστική όμως άσκηση του δικαιώματος, αποτελεί υπερβολική συμπεριφορά, η οποία δεν συνάδει με το σκοπό του νόμου. Το 281 εκπληρώνει τις απαιτήσεις του κοινού ανθρώπου με την θεμελίωση της καλής πίστης, των χρηστών ηθών και του οικονομικού και κοινωνικού σκοπού του δικαιώματος.
Πλέον, το ως 281Α4 εφαρμόζεται τόσο στο ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο δίκαιο, ύστερα βέβαια από πολλές αμφισβητήσεις, λόγω της αρχής πλήρωσης των κενών του δημοσίου δικαίου από το ιδιωτικό δίκαιο, καθώς επίσης και για το λόγο ότι η 281 είναι πλήρης αναφορικά με τις προϋποθέσεις και το μέτρο εφαρμογής της. Συνέπειες αυτού τόσο δικονομικές όσο και ουσιαστικές υπάρχουν. Συχνά διαπιστώνεται ότι η επίκληση των θεμελιωδών δικαιωμάτων που κατοχυρώνει το Σύνταγμα, χρησιμοποιείται με σκοπό την κατάλυση του Συντάγματος και ειδικότερα τον κλονισμό του δημοκρατικού πολιτεύματος. Κυρώσεις για αυτού του είδους, αν και δε προβλέπονται ρητά στο Σύνταγμα, αρμόδιος είναι ο ίδιος ο νομοθέτης, που είναι πολιτικά υπεύθυνος και δημοκρατικά νομιμοποιημένος, να αποφασίζει με αντικειμενικά κριτήρια.
Όσον αφορά την συχνή και καθόλου ευχάριστη διαπίστωση, της καταχρηστικής άσκησης των ατομικών αυτή τη φορά δικαιωμάτων, προκύπτει από μια καθολική παρατήρηση των πραγμάτων ότι η απαγόρευση καταχρηστικής άσκησης αυτών δεν αποτελεί περιορισμό τους, αλλά προσδιορισμό του χώρου που προστατεύει το Σύνταγμα. Και εδώ οι κυρώσεις είναι καταρχήν η αφαίρεση της συνταγματικής προστασίας και η κλίση του καταχρώντος το δικαίωμα του απ’ την δικαστική εξουσία.
|