Περίληψη:
Περίληψη:
Η εργασία αποτελεί σημαντικό στοιχείο για την διαβίωση αλλά και την υλική και ηθική εξύψωση του ατόμου και απαραίτητη προϋπόθεση για την εξέλιξη και εξυγίανση της κοινωνίας. Η διαπίστωση αυτή σε συνδιασμό με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και τα προβλήματα που αυτή προκάλεσε, οδήγησαν στην κατοχύρωση του δικαιώματος εργασίας στο άρθρο 22 παρ. 1 του Συντάγματος του 1975. Με την καθιέρωση του άρθρου αυτού στο κεφάλαιο των κοινωνικών δικαιωμάτων στο Σύνταγμα , η πολιτεία υποχρεούται όχι μόνο να προστατεύει το δικαίωμα αυτό αλλά και να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την δημιουργία συνθηκών απασχόλησης και την βελτίωση των εργασιακών σχέσεων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, η πολιτεία να δείξει το ανθρώπινο της χαρακτήρα και να μετατραπεί έτσι από κράτος αποχής σε κράτος δράσης. Ο ρόλος της εργασίας στην κοινωνία και η σημασία της στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας είχε ως αποτέλεσμα νομική θεωρία και νομολογία να αναπτύξει διάφορες απόψεις για τους φορείς, τους αποδέκτες και την έκταση της προστασίας του δικαιώματος αυτού από την πολιτεία . Ο συνεχής διάλογος και η αντιπαράθεση στο θέμα αυτό από την θεωρία και την νομολογία, κρίνουν απαραίτητο τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της εργασίας στην κοινωνία και τον καθορισμό των υποχρεώσεων και τα όρια της πολιτείας στο δικαίωμα εργασίας καθώς και τον προσδιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων έτσι όπως αυτά προβάλλονται στο Ελληνικό Σύνταγμα.. Η επιρροή της διεθνούς και ευρωπαϊκής κοινότητας, η κινητικότητα του κεφαλαίου αλλά και η ελεύθερη μετακίνηση των εργαζομένων από τα κράτη μέλη της Ε.Ε , απειλούν ολοένα και περισσότερο την εφαρμογή του δικαιώματος αυτού, γι’ αυτό απαιτείται η άμεση επέμβαση όχι μόνο της διεθνούς κοινότητας αλλά και του εθνικού νομοθέτη για την διασφάλιση του.
|