Περίληψη:
Κάθε πολίτης κράτους μέλους της Ε.Ε. είναι πέρα από πολίτης του κράτους αυτού και πολίτης της Ε.Ε. Από την ιδιότητά του αυτή, ως Ευρωπαίου πολίτη, απορρέει ένα ευρύ φάσμα δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο (Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε.). Δύναται λοιπόν από τη μία κάθε πολίτης να επικαλείται ενώπιον του εθνικού δικαστή τις σχετικές στα ευρωπαϊκά κείμενα διατάξεις που κατοχυρώνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και οφείλει κάθε δικαστής από την άλλη να τις εφαρμόζει, παραμερίζοντας μάλιστα τις διατάξεις εκείνες του εσωτερικού δικαίου που αντιτίθενται στις πρώτες. (αρχές της αμεσότητας και της υπεροχής). Η αξίωση όμως για σεβασμό και προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν περιορίζεται στα σύνορα του κράτους μέλους. Το όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης έκανε αισθητή την ανάγκη για μία ομοιόμορφη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο το μήκος και πλάτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προς επίτευξη του σκοπού αυτού οργανώθηκε ο δικαιοδοτικός μηχανισμός της Ένωσης(Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), ο οποίος καθιστά πιο αποτελεσματική την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου παρέχοντας τη δυνατότητα σε κάθε πολίτη ατομικής προσφυγής κατά κοινοτικού οργάνου (ενώπιον του ΔΕΚ) είτε κατά κράτους μέλους (ενώπιον του ΕΔΑΔ), που παραβίασαν με πράξη ή παράλειψή τους δικαίωμά του. Η πορεία της Ε.Ε. προς την πλήρη ενοποίηση ασφαλώς δεν έχει τελειώσει. Το Ευρωπαϊκό δίκαιο εξελίσσεται και αναμορφώνεται, ώστε να ανταποκρίνεται όλο και πιο πολύ σε μία ενωμένη Ευρώπη. Ήδη τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται εν όψει της αποδοχής του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, το οποίο καλείται να στεγανοποιήσει όλο αυτό το δικαιϊκό σύστημα, όπως περιεγράφη ανωτέρω, και να αναδειχθεί ως ο υπέρτατος νόμος της Ε.Ε.
|