Περίληψη:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τα δικαιώματα των κρατουμένων κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα, τον Σωφρονιστικό Κώδικα, τις διεθνείς συμβάσεις που έχει κυρώσει η Ελλάδα και την ΕΣΔΑ (που έχει υπερνομοθετική ισχύ για τη χώρα μας).
Οι κρατούμενοι βρίσκονται σε μια ειδική, αναγκαστική κυριαρχική σχέση με το Κράτος. Εφόσον οι κυριαρχικές σχέσεις είναι ο κατεξοχήν χώρος των περιορισμών των δικαιωμάτων, είναι αναπόφευκτος ο περιορισμός κάποιων δικαιωμάτων των κρατούμενων.
Τα δικαιώματα αυτά δεν αναστέλλονται εντελώς, αλλά προσαρμόζονται θεσμικά. Τέτοια δικαιώματα είναι το δικαίωμα στην πνευματική ελευθερία και τη ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, η ελευθερία γνώμης και ιδεών, το δικαίωμα στην παιδεία, την τέχνη και τον αθλητισμό, το δικαίωμα στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, το δικαίωμα ιδιοκτησίας και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και το δικαίωμα στην εργασία. Επίσης, η θρησκευτική ελευθερία δεν επιτρέπεται να περιοριστεί, αλλά προσαρμόζεται θεσμικά ως προς την άσκησή της. Αντίθετα, τα μητρικά δικαιώματα όπως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ζωή και η υγεία είναι ανεπίτρεπτο να περιοριστούν. Η στέρηση της φυσικής ελευθερίας περιορίζεται όσο αυτό επιβάλλεται από την στερητική της ελευθερίας ποινή. Ακόμα, τα δικαστικά συνταγματικά δικαιώματα των κρατουμένων δεν δύναται να περιορισθούν.
Δυστυχώς, ελληνική πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται πάντα στις συνταγματικές και νομοθετικές ρυθμίσεις των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Αυτό φαίνεται τόσο από τις εκθέσεις της Διεθνούς Αμνηστίας όσο και από τις αποφάσεις του ΕΔΔΑ κατά της Ελλάδας.
|