Περίληψη:
Η ικανότητα δικαίου αποτελεί εξειδίκευση της αξίας του ανθρώπου, όπως αυτή κατοχυρώνεται στο Ελληνικό Σύνταγμα. Συνταγματικό της έρεισμα αποτελούν τα άρθρα 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1-2 Συντ.
Η γενική ικανότητα δικαίου είναι η αναγνώριση εκ του νόμου ότι πρόσωπα είναι υποκείμενα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Την έναρξή της σηματοδοτεί η γέννηση του φυσικού προσώπου, ενώ τη λήξη της ο θάνατός του. Όλοι ανεξαιρέτως είναι φορείς της ικανότητας δικαίου, οποιαδήποτε διάκριση είναι απαγορευμένη. Οι όποιοι περιορισμοί θεμελιωδών δικαιωμάτων θα πρέπει να προβλέπονται στο Σύνταγμα, εφόσον δεν προσκρούουν στο άρθρο 2 παρ. 1 Συντ.
Και τα νομικά πρόσωπα είναι φορείς της ικανότητας δικαίου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων, όποιων από αυτά προσιδιάζουν στη φύση των νομικών προσώπων.
Ως προς τα αν το Κράτος είναι υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων οι απόψεις διίστανται. Πιθανή λύση στο ζήτημα θα ήταν η διάκριση των πράξεων της κρατικής δραστηριότητας σε πράξεις διαχειριστικές και πράξεις δημόσιας εξουσίας.
Εν τέλει, η ικανότητα δικαίου είναι αναπαλλοτρίωτη και ανεκχώρητη.
|