Περίληψη:
Περίληψη
Το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι κατοχυρώνεται στο άρθρο 12 του Συντάγματος και εντάσσεται συστηματικά στις προστατευτικές των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών διατάξεις του Συντάγματος. Το συλλογικό αυτό δικαίωμα θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά στο Σύνταγμα του 1864. Έχει ευρύτατο περιεχόμενο και αναλύεται σε αλλά επιμέρους δικαιώματα και ελευθερίες ( όπως η ελευθερία διαμόρφωσης της φυσιογνωμίας ή η ελευθερία (αυτό)διοίκησης του σωματείου, κ.α ) ενώ κατά την παραδοσιακή διδασκαλία υπάγεται ιδίως στην ελευθερία πνευματικής κινήσεως. Εμφανίζεται και ως αρνητική ελευθερία, δηλαδή ως δικαίωμα του μη συνεταιρίζεσθαι (ελευθερία της μη συστάσεως, της μη προσχωρήσεως και της μη συμμετοχής σε ένα σωματείο ή μιας ένωσης χωρίς δυσμενείς συνέπειες ). Φορέας του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι είναι κάθε φυσικό και νομικό πρόσωπο ( εφόσον πληρεί κάποιες προϋποθέσεις και δεν εμπίπτει στην περίπτωση του άρθρου 16 της ΕΣΔΑ ). Οι περιορισμοί που εισάγει το Σύνταγμα αφορούν την σύσταση, λειτουργία και την διάλυση των σωματείων και ενώσεων και τελούν υπό την εγγύηση της δημοκρατικότητας και της προσήκουσας κρατικής παρέμβασης. Είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο ο δικαστικός έλεγχος όσο και η διοικητική εποπτεία περιορίζονται αποκλειστικά σε έλεγχο νομιμότητας. Ρυθμίσεις που αφορούν την ζωή ενός σωματείου από την ίδρυση μέχρι την παύση του εμπεριέχει και ο Αστικός Κώδικας ( ΑΚ 78 – 106 ). Οι γεωργικοί με τους αστικούς και οι αναγκαστικοί συνεταιρισμοί κατοχυρώνονται αντίστοιχα στις παραγράφους 4 και 5 του Σ12, ρυθμίζονται όμως και από ειδικότερους τυπικούς νόμους. Διέπονται από ιδιαίτερο μεν καθεστώς αλλά συγκεντρώνουν και αρκετά κοινά σημεία με τα σωματεία και τις ενώσεις του Σ12} 1 – 3.
|