Περίληψη:
Η αρχή νομιμότητας του φόρου, θεμελιωμένη στο ά. 78 Σ., η οποία επιτάσσει τυπικό νόμο για επιβολή φόρου, οριοθετείται: Πρώτον, από την κατ’ εξαίρεση επιτρεπόμενη κανονιστική αρμοδιότητα της Διοίκησης, αφενός βάσει του ά. 43§2 όσον αφορά τη ρύθμιση μη ουσιωδών στοιχείων φόρου, όπως είναι η βεβαίωση και είσπραξη φόρου, αφετέρου βάσει της §5 του ά. 78 Σ. σε συνδυασμό με ά. 43§4 Σ. που επιτρέπει νομοθετική εξουσιοδότηση για εξισωτικές ή αντισταθμιστικές εισφορές και άλλων οικονομικών μέτρων για ενίσχυση συναλλαγματικής διεθνούς θέσης της Χώρας, καθώς και ως προς τη διοικητική κωδικοποίηση. Δεύτερον, από το ά. 78§3 Σ. σε συνδυασμό με το ά 42§1 Σ. που επιτρέπει την άμεση εφαρμογή δασμολογικών διατάξεων ή περί φόρου κατανάλωσης διατάξεων με κατάθεση νομοσχεδίου στη Βουλή. Τρίτον, από το ά. 44§1 δηλαδή επιβολή φόρου με πράξη νομοθετικού περιεχομένου υπό τον όρο συνδρομής «εκτάκτου και απρόβλεπτης ανάγκης» , κατά την κρατούσα άποψη που τις θεωρεί τυπικού νόμου. Τέλος, από το πρωτογενές και δευτερογενές (κυρίως οδηγίες) του Κοινοτικού δικαίου καθώς και απ’ το Διεθνές Εθιμικό μόνο δίκαιο , αφού οι Διεθνείς Συμβάσεις κυρούμενες με νόμο υπηρετούν την αρχή της νομιμότητας.
|