Περίληψη:
7. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Το φαινόμενο της σύγκρουσης που μας απασχόλησε στο παρόν πόνημα, «μήλον της έριδος» στους νομικούς κύκλους, έχει αποτελέσει αντικείμενο πολύχρονων νομικών μελετών και αναλύσεων.
Συνοψίζοντας, μπορεί να λεχθεί πως το φαινόμενο αυτό είναι άμεσα συνυφασμένο με την καθημερινή ανθρώπινη δράση, καθώς ο άνθρωπος συναναστρέφεται, επικοινωνεί, συναλλάσσεται- αλλιώς ζει- με άλλους ανθρώπους. Αυτή η «διάδραση» έχει πολύ συχνά ως απότοκο τη σύγκρουση των δικαιωμάτων και ελευθεριών τους. Εύκολα γίνεται, επομένως, κατανοητό, γιατί η εξεύρεση λύσεως στο ζήτημα αυτό είναι μείζονος σημασίας.
Αναμφίβολα, ξεφυλλίζοντας τις σελίδες των διαφόρων μελετών που έχουν εκπονηθεί για το φαινόμενο αυτό, θα έρθουμε αντιμέτωποι με περισσότερες και διαφορετικές απόψεις και προτεινόμενες λύσεις, ανάλογα με τη σκοπιά από την οποία το εξετάζει καθένας και την πρερμηνευτική βάση, την οποία διαλέγει.
Οι θεωρίες της στάθμισης και της πρακτικής εναρμόνισης, «τέκνα» της ατομικιστικής (παραδοσιακής) νομικής θεωρίας, εσωκλείουν τον κίνδυνο των υποκειμενικών κρίσεων και της μεροληπτικής αντιμετώπισης του φαινομένου, κι επιπλέον οι προτεινόμενες λύσεις μπορούν να χαρακτηριστούν «εκτός εποχής» κι έωλες.
Τελικά, η μοναδική λύση, που προσιδιάζει στη σημερινή κοινωνική ανθρωπιστική έννομη τάξη και άρα δύναται να τελεσφορήσει, είναι η θεωρία της θεσμικής εφαρμογής, η οποία, με βασική προϋπόθεση την αλληλοσύνδεση δικαιώματος- θεσμού, εστιάζει στα μερικότερα επίπεδα εννόμων σχέσεων ή θεσμών, αναδεικνύοντας και το πεδίο που ανακύπτουν και τα περισσότερα προβλήματα. Αναδεικνύεται, έτσι, μεταξύ άλλων, η πλαστότητα της ν ο μ ι κ ή ς σύγκρουσης των δικαιωμάτων και προκρίνονται οι πραγματικές συγκρούσεις, οι οποίες μπορεί να λυθούν με τη διακρίβωση του επιτιθέμενου από τον αμυνόμενο, ώστε να εξασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος και η ασφάλεια του δικαίου.
|