Περίληψη:
Στην συγκεκριμένη εργασία εξετάστηκε θέμα των συναθροίσεων που κατοχυρώνεται συνταγματικά με το αρ. 11 Σ. το οποίο συνίσταται στην ήσυχη και άοπλη συνάντηση πολλών προσώπων, στον ίδιο τόπο και χρόνο και στην επιδίωξη από αυτά ορισμένου σκοπού. Το δικαίωμα της συνάθροισης είναι θεμελιώδες συλλογικό δικαίωμα και παράλληλα μικτό εξαιτίας της ατομικής και συγχρόνως πολιτικής χροιάς του. Αναγνωρίζεται κυρίως υπέρ των φυσικών προσώπων, με βασικό αποδέκτη το κράτος, ενώ γίνεται δεκτό ότι εμφανίζει και έμμεση τριτενέργεια. Το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι» περιορίζεται από την παρ. 2 του αρ. 11 Σ. και συγκεκριμένα από το Ν.Δ. 794/1971. Οι συναθροίσεις διακρίνονται κυρίως σε δημόσιες και ιδιωτικές ενώ το δικαίωμα της συνάθροισης συμβάλλει στην κοινωνική εξέλιξη, συνδεδεμένο με άλλα θεμελιώδη δικαιώματα.
|