Περίληψη:
Η εργασία αυτή πραγματεύεται την τηλεόραση ως θεσμό και ως δικαίωμα. Παρά τη σχετικά πρόσφατη εμφάνισή της στην ελληνική κοινωνία, η τηλεόραση κατάφερε σε πολύ λίγο χρόνο να κυριαρχήσει ως μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας καθιστώντας απαραίτητη τη συνταγματική της κατοχύρωση. Το Σύνταγμα θέτει τους όρους και τους στόχους της λειτουργίας της, ενώ παράλληλα καταδεικνύει και τη στενή της σχέση με το δημοκρατικό πολίτευμα το οποίο και επικουρεί. Η τεράστια εμβέλειά της και η επιρροή που ασκεί υπήρξαν οι αφορμές για τη θέσπιση του κρατικού ελέγχου, ενώ η συνεχής ανάπτυξή της προσελκύει συνεχώς το ενδιαφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
|