Περίληψη:
Συνοψίζοντας τα όσα ειπώθηκαν παραπάνω,το συνέρχεσθαι που δίδει τη δυνατότητα στα άτομα να εκφράζουν συλλογικά γνώμες,ιδέες και απόψεις μπορεί να αποτελέσει,τελικά,και το έρεισμα για την προαγωγή,διεκδίκηση, κατάκτηση ή και τη διαφύλαξη από μία μερίδα - έστω - του λαού δικαιολογημένων συμφερόντων της.Γι'αυτό και το εν λόγω δικαίωμα είναι σχεδόν ''σύμφυτο'' με την έννοια,τη δομή και κυρίως τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.Η διαπίστωση αυτή οδήγησε στην κατοχύρωση του δικαιώματος αυτού,από νωρίς τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Η δική μας,ελληνική έννομη τάξη προβλέπει το δικαίωμα της συνάθροισης,χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει σε τι ακριβώς συνίσταται το προστατευόμενο αγαθό.Παρόλα αυτά ο ακριβής του προσδιορισμός είναι αναγκαίος,ώστε να διαχωρισθεί η συνάθροιση από την απλή συγκέντρωση προσώπων για την οποία δεν είναι ίσως αναγκαίες αντίστοιχες εγγυήσεις προστασίας.Συγκεκριμένα,γίνεται δεκτό ότι η συνταγματικά προστατευόμενη συνάθροιση πρέπει να συνδυάζει το στοιχείο της συγκέντρωσης περισσότερων σε κοινό τόπο και χρόνο,με την ύπαρξη ενός κοινού σκοπού,που συνήθως είναι η προβολή αιτημάτων και φρονημάτων.
Το ίδιο το Σύνταγμα στην παρ.1του άρθρου 11 εισάγει δυο στοιχεία που προσδιορίζουν το περιεχόμενο του δικαιώματος,οριοθετούν το προστατυόμενο από αυτό νομικό πλαίσιο : ''ήσυχα'' και ''χωρίς όπλα'',ούτως ώστε να μην εκτραπεί η απόλυτα θεμιτή ομαδική κίνηση και εξωτερίκευση στοχασμών σε πρόσφορο έδαφος για τέλεση αδικοπραξιών ή έστω εμφάνισης συναφούς κινδύνου.
Το δικαίωμα της συνάθροισης με την παραπάvω έννοια αναλύεται αφενός σε δικαίωμα διοργάνωσης και διεύθυνσης και αφετέρου σε δικαίωμα συμμετοχής σε διεξαγώμενη συνάθροιση,χωρίς να απαιτείται προηγούμενη άδεια από τις αρμόδιες αρχές.Επιπλέον,όπως είναι φυσικό προστατεύεται και το δικαίωμα μη συμμετοχής-αποχής.Υπό την πρώτη του εκδήλωση το δικαίωμα έχει ως φορείς τόσο φυσικά όσο και νομικά πρόσωπα,ενώ η δεύτερη εκδήλωση προσιδιάζει περισσότερο σε φυσικά μόνο πρόσωπα.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα υπάρχουν τα εξή ς είδη συνάθροισης:
ιδιωτικές και δημόσιες.Οι τελευταίες διακρίνονται - πιο συγκεκριμένα - σε κλειστές και ανοιχτές\υπαίθριες.Η κατηγοριοποίηση αυτή είναι σκόπιμη για να διευκρινισθεί ότι μόνο στις δημόσιες συναθροίσεις επιτρέπεται η παρουσία της αστυνομίας και μόνο σε αυτές και ειδικότερα στις υπαίθριες είναι δυνατή η απαγόρευση από την αστυνομία ,εφόσον,βέβαια,πληρούνται οι προυποθέσεις που θέτει το Σύνταγμα στην παράγραφο 2 του άρθρου 11 και οι νομοθετικές διατάξεις που το εξειδικεύουν.
Το δικαίωμα της συνάθροισης είναι δυνατόν να συρρέει με τα άλλα συνταγματικά δικαιώματα,όπως τη θρησκευτική ελευθερία,όταν πρόκειται για θρησκευτική συνάθροιση,την παιδεία,όταν πρόκειται για φοιτητική π.χ. συνάθροιση.Συχνά,ωστόσο,παρατηρούνται φαινόμενα σύγκρουσης του διακαιώματος με τα άλλα συνταγματικά δικαιώματα,όπως η ελευθερία κινήσεως που συμβαίνει να παρακωλύεται όταν λαμβάνουν χώρα δημόσιες ανοικτές συναθροίσεις,ιδίως διαδηλώσεις και συλλαλητήρια.Στις περιπτώσεις αυτές η αξιολόγηση θα πρεπει να γίνεται σε συνάρτηση με τις εκάστοτε ειδικές περιστάσεις και να επιδιώκεται η πρακτική εναρμόνιση των αντικρουόμενων δικαιωμάτων,ώστε - με δεδομένη την τυπική ισοδυναμία τους - να μην αναιρείται η ουσία κανενός από αυτά.
|