Περίληψη:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η θρησκευτική ελευθερία μνημονεύεται ρητά στο Σύνταγμα στο άρθρο 13 ενώ συμπληρώνεται από τα άρθρα 5 παρ.2 και 2 παρ.1. Αναλύεται σε δύο μερικότερες ελευθερίες : την ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως (13 παρ.1 Σ) και την ελευθερία της λατρείας (13 παρ.2 Σ) από τις οποίες εκπορεύονται επιμέρους δικαιώματα που διαποτίζουν κάθε έκφανση της ζωής του ανθρώπου. Η θρησκευτική ελευθερία ανήκει σε όλα τα φυσικά ,ακόμα και στους αλλοδαπούς , και νομικά πρόσωπα ενώ όπως κάθε θεμελιώδες δικαίωμα, οριοθετείται (με τις γενικές ρήτρες των άρθρων 5 παρ.1 και 25 οι οποίες επαναλαμβάνονται στο άρθρο 13) και υπόκειται σε περιορισμούς ρητά ή μη ρητά προβλεπόμενους στο Σύνταγμα. «Επικρατούσα θρησκεία» είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού όπως ορίζεται στο άρθρο 3 του Συντάγματος ,ορισμός που σήμερα έχει απλώς τυπικό και διαπιστωτικό χαρακτήρα. Παρά τις διακηρύξεις ,όμως ,του Συντάγματος για αποδέσμευση της θρησκευτικής ελευθερίας από την επικρατούσα θρησκεία , η σχέση τους παραμένει έντονη και η προνομιακότερη μεταχείρισή της σε σχέση με τις άλλες «γνωστές» θρησκείες αποτελεί καθεστώς στην πλειοψηφία των ελληνικών δικαστηρίων.
|