Περίληψη:
Όλα τα συνταγματικά δικαιώματα υλοποιούνται στο κοινωνικό περιβάλλον. Για το λόγο αυτό δεν μπορεί η άσκηση τους να είναι ανεξέλεγκτη και ούτε χωρίς όρια. Γι’ αυτό είναι αναγκαία καταρχήν η οριοθέτησή τους μέσω της ρήτρα της συνταγματικής νομιμότητας, τη ρήτρα της κοινωνικότητας και τη ρήτρα της χρηστότητας. Παράλληλα όμως περιορίζονται. Οι περιορισμοί μπορεί να είναι συνταγματικοί περιορισμοί όταν προέρχονται απευθείας από το κείμενο του Σ «nulla restrictio sine lege constitutionale certa» και νομοθετικοί περιορισμοί όταν προβλέπονται με διατάξεις κοινού δικαίου εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού. Όμως υπάρχουν κάποια συνταγματικά δικαιώματα που είναι ανεπίδεκτα επιφύλαξης νόμου. Ο νομοθέτης δεν μπορεί να τα περιορίσει με επιφύλαξη νόμου και κατοχυρώνονται ως απόλυτα. Αλλά ακόμα και αυτά δεν γίνεται να ασκούνται χωρίς όρια,. Συνεπώς οριοθετούνται από το τρίπτυχο της συνταγματικής νομιμότητας, κοινωνικότητας και χρηστότητας. Έτσι κι αλλιώς το ανεπιφύλακτο, αναφέρεται στους περιορισμούς και όχι στις γενικές οριοθετήσεις. Πέρα όμως από την γενική σχέση, τα ανεπιφύλακτα συνταγματικά δικαιώματα στο πλαίσιο κάποιων μικρότερων έννομων σχέσεων ή θεσμών, υπόκεινται σε περιορισμούς που επιβάλλονται από την αιτιώδη συνάφεια δικαιώματος και θεσμού.
|