Περίληψη:
Το πολιτικό κόμμα πέρασε από το στάδιο της παρανομίας αργά στο στάδιο της
συνταγματικής νομιμοποίησης συντελώντας στην εμφάνιση της νέας μορφής
δημοκρατίας, της κομματικής. Η νομική του έννοια προκύπτει εμμέσως από τα στοιχεία
του άρθρου 29 παρ.1Σ σύμφωνα με το οποίο κόμμα είναι ένωση πολιτών που έχουν το
δικαίωμα του εκλέγειν και που η οργάνωσή και δράση της αποσκοπεί στην άμεση
άσκηση κρατικής εξουσίας. Τα πολιτικά κόμματα δεν έχουν νομική προσωπικότητα αλλά
έχουν τη δυνατότητα να είναι υποκείμενα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, όταν είναι
αναγκαία λειτουργικά για την εκπλήρωση της συνταγματικής τους αποστολής. Έτσι τα
πολιτικά κόμματα είναι υποκείμενα θεμελιωδών δικαιωμάτων όπως αυτό της ελευθερίας
και της ισότητας αλλά και επιμέρους ατομικών, όπως το άσυλο κατοικίας, το απόρρητο
επικοινωνιών, το δικαίωμα δικαστικής ακροάσης κ.α. Ως υπηρετούντα την έννοια της
λαϊκής κυριαρχίας και ως εν δυνάμει κόμματα εξουσίας που θα εφαρμόσουν τις αρχές
που τα διέπουν στη διακυβέρνηση της χώρας τα πολιτικά κόμματα οφείλουν να
διέπονται από ενδοκομματικές δημοοκρατικές δομές, οι οποίες συχνά απολήγουν και
στο φαινόμενο της ενδοκομματικής αντιπολίτευσης ως πρόσφορο στην ενότητα και την
αποτελεσματικότητα του κόμματος.
|