Περίληψη:
Χρηστά ήθη ορίζονται ως οι κρατούσες σε ένα συγκεκριμένο χρόνο και
τόπο ηθικοκοινωνικές αντιλήψεις του μέσου δίκαιου και χρηστού ανθρώπου.
Στο σύγχρονο δίκαιο συνιστούν μια αόριστη νομική έννοια η οποία
προσδιορίζεται κάθε φορα από τον δικαστή με βάση όχι τις προσωπικές του
αντιλήψεις αλλά αντικειμενικά κριτήρια. Στο Σύνταγμα τα χρηστά ήθη
αναφέρονται στις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 1, 13 παρ. 2 και 93 παρ. 2 και
προσδιορίζουν το περιεχόμενο των συνταγματικών δικαιωμάτων της ελέυθερης
ανάπτυξης της προσωπικότητας και της θρησκευτικής ελευθερίας αντίστοιχα
και της αρχής της δημοσιότητας των συνεδριάσεων των δικαστηρίων.
Διχογνωμία επικρατεί στη θεωρία για το αν η ρήτρα των χρηστών ηθών
αποτελεί περιορισμό μόνο των δικαιωμάτων στα οποία αποκλειστικά
αναφέρεται ή γενική οριοθέτηση όλων των συνταγματικών δικαιωμάτων. Οι
27
υποστηρικτές της πρώτης άποψης αντιλαμβάνονται τα χρηστά ήθη ως
περιορισμό των δικαιωμάτων στα οποία αναφέρονται και δεν διακρίνουν
μεταξύ περιορισμού και οριοθέτησης. Εκείνοι της δεύτερης διαχωρίζουν τους
δύο όρους και καταληγουν πως τα χρηστά ήθη συνιστούν γενική οριοθέτηση
όλων των συνταγματικών δικαιωμάτων. Η δεύτερη κρίνεται ως η ορθότερη
άποψη αφού τα χρηστά ήθη αποτελούν μέρος της ρήτρας της χρηστότητας που
διέπει όλα τα συνταγματικά δικαιώματα.
|