Η εργασία αυτή με θέμα τη στάθμιση συμφερόντων, μου έδωσε το κίνητρο να ασχοληθώ με αυτό το πολύπλοκο ζήτημα και να φτάσω στο συμπέρασμα ότι η μέθοδος αυτή άρσης των συγκρούσεων των θεμελιωδών δικαιωμάτων παρουσιάζει πολλά προβλήματα με κύρια βάση για την κριτική που της ασκείται την αντίθεση της στην αρχή της τυπικής ισοδυναμίας των συνταγματικών διατάξεων καθώς και την έλλειψη κριτηρίων στάθμισης κάτι που θα της επέτρεπε να ισχύει ως γενική αρχή και όχι ανάλογα με κάθε συγκεκριμένη περίπτωση να ισχύουν άλλα δεδομένα. Η μέθοδος της στάθμισης οδηγεί στη δημιουργία ασάφειας και αοριστίας και οδηγούμαστε έτσι στη ανασφάλεια δικαίου. Έτσι προτιμητέα προβάλλεται η μέθοδος της θεσμικής της θεσμικής εφαρμογής.

Το Σύνταγμα στα άρθρα του 64 με 72 αναφέρεται στην οργάνωση και λειτουργία της Βουλής και παραπέμπει με αυτά στον Κανονισμός της Βουλής όπου εξειδικεύει τα άρθρα αυτά. Ο Κανονισμός της Βουλής είναι ο ειδικός κώδικας που καταρτίζεται από μόνη τη Βουλή και ο οποίος ρυθμίζει την οργάνωση και λειτουργία της. Το πρώτο μέρος του, δηλαδή από το άρθρο 1 έως 83 αφορούν την οργάνωση και τη λειτουργία της Βουλής. Βασικό όργανο της Βουλής είναι το Προεδρείο της, το οποίο είναι αρμόδιο για οργανωτικά και λειτουργικά ζητήματα της Βουλής. Σημαντικό πρόσωπο είναι ο Πρόεδρος της Βουλής, ο οποίος έχει πλήθος αρμοδιοτήτων. Οι βουλευτές συγκροτούνται σε κοινοβουλευτικές ομάδες. Η Βουλή συζητεί και αποφασίζει σε Ολομέλεια. Λειτουργεί επίσης τμήμα διακοπής των εργασιών της Βουλής. Για να ασκηθεί το νομοθετικό έργο και ο κοινοβουλευτικός έλεγχος η Βουλή συνιστά επιτροπές. Η Βουλή λειτουργεί σε συνόδους τακτικές, έκτακτες και ειδικές κατά της διάρκεια των οποίων συνεδριάζουν, συζητούν και ψηφίζουν.