Περίληψη:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αντί επιλόγου
Το Σύνταγμά μας στο α.4 παρ.6 ορίζει ότι «Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της απτρίδας σ΄θμφωνα νε τους ορισμούς των νόμων».
Η διάταξη αυτή, της στρατιωτικής θητείας, αφενός μεν κατοχυρώνει τη θεμελιώδη για ένα σύγχρονο Κράτος αρχή της σταρατολογικής
ισότητας, αφετέρου δε αποτελεί και το έρεισμα για την επιβολή από τον νομοθέτη πρόσθετων περιορισμών στα συνταγματικά δικαιώματα των στρατιωτικών. Ωστόσοο ιδιάζων χαρακτήρας της στράτευσης ως κυριαρχικής σχέσης, δεν αποτελεί ένα ανευ ετέρου κριτήριο για τιν επιβάρυνση αυτης της
έννομης θέσηςν στρατιωτικών με πρόσθετους περιορισμούς, εκλαμβάνοντας αυτούς ως μία «ειδική κατηγορία πολιτών», με μειωμένα δικαιώματα, ανεπαρκείς θεσμικές και δικαστικές εγγυήσεις. Απεναντίας μάλιστα,, για την επιβολή πρόσθετων περιορισμών στα δικαιώματα των υπηρετούντων στις ένοπλες δυνάμεις,απαιτείται εκάστοτε μια
in concreto στάθμιση των υποχρεώσεων και καθηκόντων που βαρύνυν. Εύλογα άλλωστε, καθόσον ένα εκ των προτέρων τεκμήριο διαφορετικότητας- και όχι ισονομίας- των στρατιωτικών, δε συνάδει με τις θεμελιώδεις αρχές ενός σύγχρονου Κράτους Δικαίου, αποστερεί δε απ’ αυτούς όλες τις συνταγματικές και υπερεθνικές εγγυήσεις, κατοχυρωμένες υπό τη ρήτρα της ισότητας και της καθολικότητας
|