Περίληψη:
Το άρθρο 25 του Συντάγματος κατοχυρώνει την αρχή του κοινωνικού κράτους. Τα περισσότερα Ευρωπαϊκά Συντάγματα συμπλέουν σε αυτό το σημείο με το Ελληνικό, μετά από μακραίωνες ιστορικές εξελίξεις. Το σύγχρονο κοινωνικό κράτος παρουσιάζεται αποδυναμωμένο λόγω οικονομικών-κυρίως- και πολιτικών εξελίξεων. Διακρίνεται από την κοινωνική πρόνοια, η οποία μεριμνά για τα ενδεέστερα μέλη της κοινωνίας.
Το ελληνικό Σύνταγμα προστατεύει τα κοινωνικά δικαιώματα κατά το πρότυπο του ηπειρωτικού κοινωνικού κράτους ενώ η ελληνική νομολογία χαρακτηρίζεται διστακτική προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι νομοθετικές ελλείψεις και η πρακτική ολιγωρία του ελληνικού κοινωνικού κράτους είναι προφανείς.
Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, διάφορες συνθήκες κατοχυρώνουν το κοινωνικό κράτος και το κράτος πρόνοιας, με κυριότερη τη Συνθήκη του Άμστερνταμ και τον Κοινοτικό Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Παρουσιάζεται όμως αμφιβολία ως προς τη δεσμευτικότητά τους για τα κράτη-μέλη.
Συμπερασματικά, παρά τη σημαντική πρόοδο, κρίνεται απαραίτητη η περαιτέρω προσπάθεια για τη θεμελίωση και ολοκλήρωση του κοινωνικού κράτους.
|