Περίληψη:
Η αναθεώρηση του Συντάγματος δεν είναι υπόθεση κομματική ούτε πρέπει να συνδέεται με κομματικά συμφέροντα αλλά αποτελεί μία διαδικασία με ευρεία εμβέλεια καθώς αφορά τους πολίτες της χώρας. Επομένως, για την αναθεώρηση του Συντάγματος απαιτείται εκτός από τη συναίνεση των κομμάτων η συναίνεση των πολιτών, καθώς το κριτήριο που καταδεικνύει κατά πόσο μία αναθεώρηση είναι επιτυχής είναι μόνον η εφαρμογή στην πράξη των συνταγματικών επιταγών. Εξάλλου το Σύνταγμα δε συνιστά μονοσήμαντη έκφραση υποκειμενικής αυθαιρεσίας των κρατούντων αλλά αποτελεί βασική συνάρτηση των εκάστοτε υφιστάμενων κοινωνικοπολιτικών σχέσεων.
Το σημείο ισορροπίας, δηλαδή το σημείο στο οποίο επιτεύχθηκε η συνταγματική συναίνεση μέσα στο πολιτικό σύστημα, είναι το Σύνταγμα του 1975 όπως διαμορφώθηκε με τις αναθεωρήσεις του 1986 και του 2001. Το γεγονός ότι συντελέστηκε μία «μικρή» σε έκταση αναθεώρηση το 2008 με αντικείμενο ουσιαστικά μόνο το άρθρο 57 παρ. 1 θωρακίζει το αναθεωρητικό κεκτημένο του 2001 για άλλα πέντε χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 110 Σ., να υποβληθεί πρόταση αναθεώρησης, δηλαδή μέχρι το 2013.
|