Περίληψη:
Η θεσμική ανεξαρτησία του ΕΣΡ συνδέεται στενά με το ρόλο του ως εκφραστή της ¨κοινωνίας των πολιτών¨. Στόχος είναι μέσω της ανταλλαγής απόψεων, θέσεων και αντιθέσεων, να προκύπτουν οι αντίστοιχες συνθέσεις αλλά και ο σχηματισμός και η συνεχής διακίνηση των ιδεών γύρω από τα θέματα της κοινωνικής συμβίωσης.
Απότοκο της έρευνας που διενεργήσαμε είναι ότι το έργο αυτό σε μεγάλο βαθμό επιτυγχάνεται. Το ΕΣΡ έχει κατορθώσει να διατηρήσει την ανεξαρτησία του και ακώλυτα να ασκεί το ελεγκτικό του έργο. Οι αποφάσεις που αυτό ως όργανο εκδίδει μαρτυρούν την επιτυχία της δράσης του. Ως Αρχή, δύναται πλέον αφενός να χαράσσει τα νομοθετικά όρια με βάση τα οποία χαλιναγωγείται η δράση των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών και αφετέρου να χρησιμοποιεί αυτά τα όρια ως βάση για τη νομική στήριξη των κυρωτικών της αποφάσεων όταν κρίνει ότι η συνταγματική έννομη τάξη πλήττεται.
Στο πλαίσιο αυτό, ραδιοφωνία και τηλεόραση σε συνδυασμό με τις συνταγματικές εγγυήσεις (αρ.15§2 Σ) όσον αφορά τη λειτουργία τους τίθενται στο επίκεντρο. Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης επιφορτισμένο με αρμοδιότητες τόσο προληπτικού όσο και κατασταλτικού περιεχομένου εξασφαλίζει την ακώλυτη λειτουργία του χώρου αυτού.
Η σύγχρονη ραδιοτηλεοπτική πραγματικότητα αποδεικνύει ότι ο νομοθέτης μπορεί και ως ένα ικανοποιητικό βαθμό θέτει τις βάσεις λειτουργίας ενός ανεξάρτητου ραδιοτηλεοπτικού πλαισίου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θεμελιώνεται θεσμική ανεξαρτησία που να δηλώνει τη λειτουργική αυτονομία της ¨κοινωνίας των πολιτών¨ τόσο έναντι της κρατικής εξουσίας όσο και έναντι των ιδιωτικών ροπών ικανών να παραμορφώσουν την τόσο κρίσιμη για τη δημοκρατία λειτουργία της.
Ως παρατήρηση θα μπορούσαμε να σημειώσουμε την ανάγκη μεγαλύτερης νομοθετικής κάλυψης στο πεδίο της προστασίας της ανηλικότητας. Μια τέτοια παράβαση θα πρέπει να ξεφύγει από τα στενάχωρα πλαίσια στα οποία τώρα κυμαίνεται και να στραφεί εναντίον ολόκληρου του ραδιοτηλεοπτικού κόσμου. Μείζον θέμα που δικαιολογεί μια τέτοια κατεύθυνση αποτελεί η προβολή και η θεμελίωση λαθεμένων προτύπων και εύκολων θεαμάτων που ωθούν το παιδί ση φυγοπονία και την οκνηρία. Το δόγμα του ¨εύκολου χρήματος¨ που ο χώρος του θεάματος προωθεί θα πρέπει τουλάχιστον να περιοριστεί και έτσι η τηλεόραση περισσότερο και λιγότερο η ραδιοφωνία να αποκτήσουν όχι μόνο ψυχαγωγικό αλλά και διαπλαστικό χαρακτήρα.
|