Περίληψη:
Ύστερα από τη μελέτη των σχέσεων Κράτους-Πολιτείας σε διάφορες ιστορικές χρονικές στιγμές καταλήγουμε στο ότι είναι ένα καίριο θέμα που απασχολεί για πολλά χρόνια η ρύθμισή του και είναι τόσο σημαντικό ώστε η συνταγματική του ρύθμιση να είναι επιβεβλημένη. Μετά από τη μελέτη του Συντάγματος του 1975/1986/2001 είμαστε σε θέση να συμπεράνουμε ότι η ελληνική Εκκλησία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ελληνική Πολιτεία.
Από τα διάφορα συστήματα που κατά καιρούς διαμορφώθηκαν στον ελληνικό χώρο όσο και στο εξωτερικό, αυτό που επικράτησε στην Ελλάδα είναι αυτό της «νόμω κρατούσης πολιτείας». Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη που έχουν καθιερώσει επίσημη θρησκεία και στο ελληνικό Σύνταγμα αναγνωρίζεται στο άρθρο 3 Σ ως επίσημη θρησκεία η Ανατολική Ορθόδοξη του Χριστού Εκκλησία. Το ισχύον Σύνταγμα προβλέπει ακόμη το αυτοκέφαλο της εκκλησίας της Ελλάδος, την θρησκευτική ελευθερία καθώς και την εποπτεία της Πολιτείας στις πράξεις της εκκλησιαστικής διοίκησης. Η ελληνική πολιτεία αναγνωρίζει στην εκκλησία της Ελλάδος το νομικό χαρακτηρισμό του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, τα ανάλογα δημόσια προνόμια καθώς και το σημαντικό ρόλο της μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Ο πιθανός χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας ως λύση στις μεταξύ τους τριβές θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικός, παρόλα αυτά το ισχύον σύστημα έχει αποδειχθεί μέχρι στιγμής αρκετά αποδοτικό.
Η Εκκλησία οφείλει να ενισχύει τη θρησκευτική συνείδηση του κοινωνικού συνόλου και η Πολιτεία, μέσα από τα συνταγματικά πλαίσια, να εξισορροπεί τις σχέσεις έτσι ώστε να μην υπάρχουν συγκρούσεις.
|