Περίληψη:
Μέσα από την παρατιθέμενη ανάλυση στο πλαίσιο της παρούσης, εκπονηθείσας εργασίας προκύπτει ότι η ισχύς των συνταγματικών δικαιωμάτων είναι τέτοια που παρεισφρύει σε κάθε τομέα δικαίου, ακόμη και στον ποινικό, ο οποίος εκ φύσεως είναι ιδιαίτερος. Κομβικής λοιπόν σημασίας αποτελούν οι γενικές συνταγματικές αρχές, οι οποίες χρησιμεύουν ως βασικά επιστημονικά εργαλεία στα χέρια του ποινικού νομοθέτη.
Όπως εξετάσαμε, κυρίως νομολογιακά, συγκεκριμένα συνταγματικά δικαιώματα αλλά και αρχές, όπως είναι για παράδειγμα το τεκμήριο αθωότητας ή απαγορευμένη εφαρμογή αναδρομικού δυσμενέστερου νόμου, καθώς επίσης και η απαγόρευση της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης κυρίως στο πλαίσιο της σύλληψης και της (προσωρινής) κράτησης εντοπίζεται μία διαρκώς αυξανόμενη σημασία.
Χαρακτηριστική παραμένει επίσης, η σύγκρουση πρόσκτησης και προσκόμισης παράνομων αποδεικτικών μέσων με δικαιώματα ιδιωτικού δικαίου, απορρήτου και προσωπικών δεδομένων. Πρόκειται για μία αέναη σύγκρουση, με αμφότερα αντίπαλα επιστημονικά στρατόπεδα να μάχονται για την ορθότητα της ιδίας, προτεινόμενης θέσης τους.
Σε κάθε περίπτωση, η άποψη που προκρίνεται και κατά τη γνώμη μου είναι και η ορθότερη είναι εκείνη σύμφωνα με την οποία δεν υφίσταται δικαίωμα στην παρανομία.
Όλα πάντως τα δικαιώματα πρέπει να εναρμονίζονται και να περιστρέφονται γύρω από την αρχή της αξίας του ανθρώπου, της καταστατικής εν ολίγοις αρχή του Συντάγματός μας.
|