Περίληψη:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το πρόβλημα της σύγκρουσης δικαιωμάτων είναι κυρίως φιλοσοφικό καθώς αφορά τη μεταβολή της έννομης τάξης από ατομικιστική σε έννομη τάξη του κοινωνικού ανθρωπισμού. Η σύγκρουση υπό νομική έννοια εμφανίζεται μόνο αν θεωρήσουμε ατομικιστικά την έννομη τάξη. Όμως το Σύνταγμα, στις διατάξεις του για τα δικαιώματα, ακολουθώντας τη σύχρονη μονιστική αντίληψη για την έννομη τάξη, καθιερώνει τόσο την αντικειμενική αρχή (θεσμό) όσο και υποκειμενικά το δικαίωμα. Για σύγκρουση δικαιωμάτων υπό νομική έννοια δεν μπορούμε να μιλάμε, αλλά μόνο για πραγματική σύγκρουση στην οποία ο ένας από τους δύο φορείς, ο επιτιθέμενος ενεργεί πέρα από το επιτρεπόμενο δικαιικό πλαίσιο, δηλαδή χωρίς δικαίωμα. Η σύγκρουση δεν είναι δυνατόν να αρθεί με τις μεθόδους της αρχής της αναλογικότητας και της στάθμισης συμφερόντων καθώς αυτές, εκτός της μεγάλης τους αοριστίας και αβεβαιότητας δικαίου που εμπεριέχουν, στηρίζονται στη παραδοσιακή αντίληψη για την έννομη τάξη και στην έννοια της νομικής σύγκρουσης. Η μόνη σίγουρη μέθοδος για την άρση της πραγματικής σύγκρουσης, στηρίζεται στο δικανικό συλλογισμό και είναι αυτή της θεσμικής εφαρμογής η οποία οδηγεί στον εντοπισμό του θεσμικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ασκείται το δικαίωμα και τη προσαρμογή του δικαιώματος στο θεσμό.
|