Περίληψη:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Δημοκρατία αρχικά διαμορφώθηκε και λειτούργησε στην ελληνική αρχαιότητα ως άμεση Δημοκρατία. Ο λαός ασκούσε την κρατική εξουσία και έπαιρνε ο ίδιος τις αποφάσεις.
Μετά την αμερικανική και τη γαλλική επανάσταση δημιουργήθηκε μια νέα μορφή διακυβέρνησης η αντιπροσωπευτική ή έμμεση Δημοκρατία. Ο λαός αναγνωρίστηκε ως πηγή εξουσίας αλλά θεωρείτο ανίκανος στην άσκησή της. Έτσι η άσκηση αυτή ανατέθηκε στους αντιπροσώπους , οι οποίοι δε δεσμεύονται από τη θέληση του λαού αλλά αποφασίζουν ελεύθεροι με βάση τη συνείδησή τους.
Σήμερα καταλήξαμε στη μικτή Δημοκρατία της οποίας το Σύνταγμα αναγνωρίζει θεσμούς άμεσης άσκησης της εξουσίας από το λαό δηλαδή και κυρίως το δημοψήφισμα. Παράλληλα ο λαός δίνει τις εντολές και οι εκπρόσωποι του τις μεταφέρουν στη Βουλή και στην Κυβέρνηση. Έτσι , στην εκπροσώπηση ενώ ο λαός είναι στη λήψη των αποφάσεων τυπικά απών, ουσιαστικά συμμετέχει σε αυτές μέσω των εκπροσώπων που ο ίδιος επιλέγει στο πλαίσιο των κομμάτων και των εκλογών.
Συμπερασματικά, παρόλο που οι έννοιες αντιπροσώπευση και εκπροσώπηση είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, εντούτοις συνυπάρχουν σε μια κοινή πορεία μέσα στα πλαίσια της Δημοκρατίας. Όμως η εκπροσώπηση θεωρείται πιο κοντά στο πλαίσιο της Δημοκρατίας.
|