Περίληψη:
Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το θέμα της τακτικής κανονιστικής εξουσιοδότησης. Στο πρώτο μέρος επιχειρήθηκε μια γενικότερη μελέτη του θεσμού της κανονιστικής εξουσιοδότησης και μετά από μια ευρήτερη παρατήρηση του θέματος και μια σύντομη ιστορική αναγρομή ξεκίνησε η ανάπτυξη του κυρίως θέματος και τις παραμέτρους του. Τονίστηκε η διαφορά της τακτικής με την έκτακτη και την εξαιρετική εξουσιοδότηση, δόθηκε το περιεχόμενο των εκτελεστικών και κανονιστικών διαταγμάτων και άλλες προεκτάσεις του θέματος της τακτικής κανονιστικής εξουσιοδότησης.
Από τη μελέτη αυτή προέκυψαν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα επί του θέματος. Όσον αφορά στο \"corpus\" θα μπορούσαμε να πούμε ότι η κανονιστική εξουσιοδότηση αποτελεί ένα φαινόμενο διασταύρωσης των εξουσιων (βλ. Ανδρεας Γ. Δημητρόπουλος Γενική Συνταγματική θεωρία) και αυτό διότι η νομοθετική παραγωγή γίνεται έτσι και από διοικητικά όργανα(που μπορεί να μην είναι και εκλεγμένα και δημοκρατικά νομιμοποιημένα).Οι υποστηριχτές της κανονιστικής εξουσιοδότησης τονίζουν ότι υποβοηθά σημαντικά το έργο της βουλής συμβάλλοντας στην εξοικονόμηση χρόνου και την καλύτερη επίλυση ορισμένων θεμάτων που προκύπτουν. Παρ\'όλα αυτά διατυπώνονται συχνά επιφυλάξεις για την έλλειψη δημοσιότητας κατά τις διαδικασίες θεσπίσεως ,η μη δυνατότητα κριτικής και διατύπωσης απόψεως από την αντιπολίτευση,κ.α.
Όμως ,όπως και σε κάθε τι η αξία και η απαξίωσή του έγκειται στη χρήση του ,και με τη σωστή άσκηση αυτού του θεσμού δεν γίνεται παρά να προκύψουν θετικά αποτελέσματα.
|