Περίληψη:
Η υπαρξιακή σημασία του θεσμού των πολιτικών κομμάτων αναδείχτηκε σταδιακά με την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Το 1975, ο συντακτικός νομοθέτης αναγνώρισε τη νομική-πολιτική θέση των κομμάτων στο πλαίσιο μιας ανασυγκροτούμενης δημοκρατικής πολιτείας. Τα πολιτικά κόμματα αναγνωρίζονται έτσι ως συνταγματικός θεσμός στο άρθρο 29 του Συντάγματος.
Τα πολιτικά κόμματα αποτελούν φορείς θεμελιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων, όπως, μεταξύ άλλων, αυτά της ελευθερίας, της ισότητας και της κρατικής οικονομικής ενίσχυσης. Επιπλέον, στα πλαίσια της κομματικής δημοκρατίας, όπως χαρακτηρίζεται σήμερα, τα κόμματα έχουν δικαίωμα στην άσκηση της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Έχουν δηλαδή τη δυνατότητα να συμμετέχουν στη συγκρότηση και τη λειτουργία της Βουλής, καθώς επίσης να προβαίνουν σε πρόταση για την επιλογή του πρωθυπουργού της χώρας.
Αναφορικά με τη διάλυση του κόμματος, αυτή μπορεί να γίνει μόνο εκουσίως και όχι αναγκαστικά, γεγονός το οποίο εμπίπτει στην αρχή της ελευθερίας και της αυτονομίας.
Επίσης, τα πολιτικά κόμματα, ως ενώσεις φυσικών προσώπων, είναι υποκείμενα και επιμέρους ατομικών δικαιωμάτων, όπως το άσυλο της κατοικίας, το απόρρητο των ανταποκρίσεων, η παροχή έννομης προστασίας, η ιδιοκτησία και το δικαίωμα στο όνομα.
|