Το δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, υπήρξε ανέκαθεν ένα από τα πιο θεμελιώδη του ελληνικού Συντάγματος λόγω του ευρύτατου προστατευτικού περιεχομένου του. Με την συνταγματική αναθεώρηση του 2001 και την προσθήκη της παραγράφου 5 στο άρθρο 5, το πεδίο που καλύπτει η προστασία της προσωπικότητας διευρύνθηκε ακόμη περισσότερο. Η εισαγωγή της έννοιας της Βιοϊατρικής στο Σύνταγμα, ενός νέου και περίπλοκου επιστημονικού κλάδου με πολλές προεκτάσεις και στον δικαιικό χώρο, και μάλιστα στο άρθρο όπου αναφέρεται η προστασία της προσωπικότητας αποδεικνύει τη στενή σχέση μεταξύ των δύο δικαιωμάτων καθώς και την ιδιαίτερη σημασία της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας τόσο στην υγεία, όσο και στην προστασία της γενετικής ταυτότητας και των βιοϊατρικών παρεμβάσεων. Η προστασία της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας λοιπόν αποτελεί μια από τις ασφαλιστικές δικλείδες, που έχουν θεσπιστεί, με την οποία αποφεύγεται τυχόν άμετρη παρέμβαση της επιστήμης στον άνθρωπο τόσο ως προς τη φυσική, όσο και τη νομική του υπόσταση.