Περίληψη:
12.ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μετά την αναθεώρηση του 2001 το Σύνταγμα κατοχυρώνει ρητά την αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου στο άρθρο 25§1 Σ.
Αν και φαίνονται μάλλον αντιφατικές, οι δύο ανωτέρω έννοιες του κοινωνικού κράτους και του κράτους δικαίου αποτελούν συνδετικούς και συμπληρωματικούς κρίκους του σύγχρονου δημοκρατικού κράτους στα πλαίσια του οποίου ο άνθρωπος ανάγεται σε ύψιστο μέλημα της κρατικής και πολιτειακής δράσης.
Το κράτος δικαίου αποτελεί μετεξέλιξη του φιλελεύθερου κράτους και είναι και σήμερα κράτος «αποχής» από παραβιάσεις εις βάρος των συνταγματικών δικαιωμάτων, είναι το κράτος δηλαδή που υποχρεούται να σέβεται, να μην παραβιάζει το ίδιο τα ατομικά δικαιώματα, η δε λειτουργία του επεκτείνεται όχι μόνο στην παραγωγή του δικαίου αλλά και στην εφαρμογή του. Το κράτος αυτό υπάγεται στον κανόνα δικαίου, εγγυάται και επιβάλλει την τήρησή του.
Προστατευτικό αντικείμενο του κοινωνικού κράτους είναι η ίδια η υπόσταση του ανθρώπου. Είναι κράτος «επέμβασης» στο πλαίσιο του οποίου εμφανίζονται τα κοινωνικά δικαιώματα, τα οποία δεν στρέφονται στην κατοχύρωση της ελευθερίας ( όπως τα ατομικά δικαιώματα του κράτους δικαίου), αλλά στη διασφάλιση του ανθρώπου, υπηρετούν τις αξίες της ζωής, της κοινωνικής αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης αφού η αρχή του κοινωνικού κράτους περιλαμβάνει την κοινωνική πρόνοια, την κοινωνική ασφάλεια και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Σήμερα ωστόσο, στο βωμό της παγκοσμιοποίησης, πλήττεται έντονα ο θεσμός του κοινωνικού κράτους, ενώ στις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα, ελλείψει οικονομικών πόρων, καθίσταται ανέφικτη η παροχή των αναγκαίων κοινωνικών υπηρεσιών στους πολίτες για την επικράτηση κοινωνικής ευημερίας και ασφάλειας.
|