Περίληψη:
Την λύση του φιλοσοφικονομικού προβλήματος που τίθεται από την διαπάλη μεταξύ των προερμηνευτικών βάσεων μονισμού και δυϊσμού, δίνει η πλήρης κατανόηση της πραγματικότητας, της φύσεως των πραγμάτων. Ο δυϊσμός, αξιολογικά κρινόμενος από την έμμεση ιστορική του επικράτηση κατά το παρελθόν, δεν πληρεί τις προδιαγραφές της βάσης αυτής, που μέσω της επιστημονικής επεξεργασίας θα οδηγούσε σε μια αρμονικότερη κοινωνική συμβίωση.
Σε αντίθεση με τον δυϊσμό, ο μονισμός φαίνεται να αποτελεί μια πλήρως ανταποκρινόμενη στην «φύση των πραγμάτων» επιστημονική προερμηνευτική βάση. Στρεφόμενοι στο μονισμό μπορούμε να οργανώσουμε ορθότερα την κοινωνική συμβίωση. Αποτελεί δε αυτός ένα θεμέλιο οργάνωσης της έννομης τάξης και των μερικότερων δικαιικών της περιοχών που πάνω στη βάση μιας ενιαίας καταστατικής αρχής επιτυγχάνει την ενότητα της έννομης τάξης και την προστασία της ανθρώπινης αξίας, εξασφαλίζοντας την ανθρώπινη ισότητα και ελευθερία με στόχο (και όλο και συχνότερα και αποτέλεσμα) την αρμονική συμβίωση, βασιζόμενη τόσο σε υγιής πολιτικές-δημοκρατικές κρατικές δομές, όσο και στην ορθή ρύθμιση των ιδιωτικών σχέσεων.
|