Περίληψη:
Ο θεσμός της αναπομπής συγκροτεί τις βάσεις του στο απαρχαιωμένο δικαίωμα της κύρωσης, που καταργήθηκε εφόσον θεωρήθηκε υπεράνω των καθηκόντων του ΠτΔ με την ΣΤ΄Αναθεωρητική Βουλή. Η αναπομπή είναι η άνευ προσυπογραφής αρμοδιότητα του ΠτΔ , το δικαίωμα να αποστέλλει πίσω στην Ολομέλεια της Βουλής ψηφισθείς νόμους σε χρονικό διάστημα τριάντα ημερών για λόγους αντισυνταγματικότητας κατά τη διαδίκασια που προβλέπει ο νόμος. Επιδέχτηκε σφοδρές κριτικές στο αν θα πρέπει ο έλεγχός της να επεκτείνεται και στην ουσιαστική διάσταση της συνταγματικότητας, παρόλο που δεν επιβάλλονται κυρώσεις για την μη ενέργειά της. Αντίθετα η μη καταγγελία της τυπικής αντισυνταγματικότητας επισύρει ευθύνες. Το δικαίωμα της αναπομπής κατέχει μόνο ο ΠτΔ ο οποίος έχει ρυθμιστικό ρόλο για το πολίτευμα. Ο θεσμός αυτός αν και προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον και έδωσε τροφή για τον θεωρητικό προβληματισμό στο νομικό χώρο, παρέμεινε μόνο σ’ αυτόν. Το δικαίωμα της αρνησικυρίας συναντάται και σε Ευρωπαϊκά Συντάγματα με παρεμφερείς έννοιες.
|