Περίληψη:
Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η ανάλυση και η επεξεργασία της ιδιότητας του ΠτΔ ως ρυθμιστή του πολιτεύματος, της δημοκρατίας, όπως αυτή expressis verbis ορίζεται στο άρθρο 30 § 1 του ισχύοντος Συντάγματος. Μετά από μία σύντομη ιστορική αναδρομή από τον πρώτο ΠτΔ του 1924 έως και σήμερα, επιχειρήθηκε μία προσέγγιση του ρόλου του αρχηγού του κράτους μέσα από την εξέταση των επιμέρους αρμοδιοτήτων του. Ο ΠτΔ ρυθμίζει πράγματι το πολίτευμα, φροντίζει για την εξισορρόπηση των πολιτικά αντίθετων δυνάμεων, δίνει το ρυθμό στο πολίτευμα, όταν αυτός χάνεται ή τείνει να χαθεί. Μέσα από τις αρμοδιότητες του ( ρυθμιστικές, νομοθετικές, διοικητικές ) εξασφαλίζεται η διακριτική του παρουσία στον πολιτικό χώρο, μία παρουσία όχι τόσο δυναμική, όσο αυτή που προβλεπόταν στο νέο Σύνταγμα του 1975. Με μειωμένες αρμοδιότητες σε σχέση με το Σύνταγμα του 1975, έχει χάσει τον ισχυρά παρεμβατικό ρόλο του, δεν παύει ωστόσο ο ρόλος αυτός να είναι εξαιρετικά σπουδαίος. Ο ΠτΔ εκδίδει, δημοσιεύει, επικυρώνει, εκδίδει διατάγματα και προκηρύττει δημοψηφίσματα, διαλύει τη Βουλή πάντοτε όμως με τη συμφωνία της κυβερνητικής ομάδας. Με λίγα λόγια, ο ΠτΔ συμπράττει με τα δύο βασικά κρατικά όργανα, τη Βουλή και την Κυβέρνηση. Δεν δρα ανεξέλεγκτος, μακριά από υποδείξεις, λειτουργώντας ως μονάρχης, αλλά το αντίθετο. Η δράση του πάντα είναι συγκεκριμενοποιημένη, αυστηρά διατυπωμένη στις διατάξεις του Συντάγματος και ασυμβίβαστη με οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, θέση και αξίωμα, πολιτικά ουδέτερη και κομματικά αχρωμάτιστη. Και αυτό διότι το Σύνταγμα επιτάσσει την απρόσκοπτη ενασχόληση του με το προεδρικό του έργο, με την διατήρηση και επαναφορά της αρμονίας στην πολιτική σκηνή, όταν οι υφιστάμενες συνθήκες το απαιτούν. Ρυθμιστής λοιπόν του πολιτεύματος, ο ΠτΔ δίνει το ρυθμό στη ζωντανή και διαρκώς εξελισσόμενη δημοκρατία.
|