Περίληψη:
Αντικείμενο της εργασίας είναι οι «ειδικές κυριαρχικές σχέσεις». Η εργασία χωρίζεται σε δύο ενότητες. Στην πρώτη ενότητα γίνεται αναφορά στα χαρακτηριστικά όλων των ειδικών κυριαρχικών σχέσεων. Αναφέρεται ο ορισμός τους, οι διαφορές τους από τη ξενική κυριαρχική σχέση και οι κατηγορίες, στις οποίες θα μπορούσαν να διακριθούν. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο ζήτημα της εφαρμογής των θεμελιωδών δικαιωμάτων στο πλαίσιο των ειδικών κυριαρχικών σχέσεων καθώς το ζήτημα αυτό απασχόλησε τόσο τη θεωρία, όσο και τη νομολογία. Μάλιστα για την παραδοσιακή θεωρία των θεμελιωδών δικαιωμάτων η εφαρμογή τους στις ειδικές κυριαρχικές σχέσεις αποτελεί ένα δυσεπίλυτο ή και άλυτο πρόβλημα. Για το λόγο αυτό γίνεται αναφορά στην ιστορική εξέλιξη και στη μεταβολή των αντιλήψεων για το ζήτημα αυτό, η οποία ακολουθεί τη μεταβολή των αντιλήψεων για την έννομη τάξη. Επίσης αναφέρονται οι ομοιότητες της θεωρίας των ειδικών κυριαρχικών σχέσεων με τη θεωρία της τριτενέργειας των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Στο τέλος της πρώτης ενότητας γίνεται αναφορά στη σημασία που έχουν οι ειδικές κυριαρχικές σχέσεις για το διοικητικό δίκαιο. Στην δεύτερη ενότητα γίνεται ενδεικτική αναφορά σε τρεις συγκεκριμένες ειδικές κυριαρχικές σχέσεις και στους περιορισμούς που υφίστανται τα θεμελιώδη δικαιώματα στο πλαίσιο των σχέσεων αυτών. Η ανάλυση όλων των ειδικών κυριαρχικών σχέσεων είναι ιδιαίτερα δύσκολη λόγω του μεγάλου αριθμού των ειδικών έννομων σχέσεων του κράτους με τους πολίτες, που περιλαμβάνεται στον όρο ειδικές κυριαρχικές σχέσεις. Για το λόγο αυτό στην εργασία αναλύονται η εκούσια ειδική κυριαρχική σχέση των δημοσίων υπαλλήλων με το κράτος, στο πλαίσιο της οποίας τα θεμελιώδη δικαιώματα περιορίζονται και βάσει ρητών συνταγματικών διατάξεων, η υποχρεωτική κυριαρχική σχέση των στρατευμένων με το κράτος και η αναγκαστική κυριαρχική σχέση των κρατούμενων με το κράτος, καθώς πρόκειται για ειδικές κυριαρχικές σχέσεις μεγάλης έντασης που συνεπάγονται την επιβολή αυξημένων υποχρεώσεων και τον αντίστοιχο περιορισμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων.
|