Περίληψη:
1. ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στην παρούσα εργασία μελετάται το πρόβλημα της ισχύος των συνταγματικών δικαιωμάτων του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου. Η σπουδαιότητα των συνταγματικών δικαιωμάτων είναι αναμφισβήτητη, καθώς αποτελούν ειδικά μέσα από τη διαμόρφωση και ισχυροποίησή τους στην έννομη τάξη του κοινωνικού ανθρωπισμού, σημαντικότατο όπλο για την αδιατάραχτη και λειτουργική διεξαγωγή του ανθρώπινου βίου, προς την πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου. Επίσης αναμφισβήτητο, όμως, είναι το γεγονός ότι εξαιτίας ακριβώς της σημασίας τους, ίσως και της αγωνίας για την αποτελεσματικότερη διασφάλισή τους, έχουν αποτελέσει πεδίο σύγκρουσης αντιμαχόμενων θεωριών, όσον αφορά την έκταση της προστασίας τους. Τα συνταγματικά δικαιώματα δεν προστατεύονται ούτε απεριόριστα ούτε χωρίς όρους. Πρώτον, ορίζεται το πεδίο προστασίας και έπειτα επιτρέπονται υπό προϋποθέσεις περιορισμοί των δικαιωμάτων. Η θεωρητική διαμάχη που παρατηρείται γύρω από το ζήτημα της ισχύος των θεμελιωδών δικαιωμάτων κυμαίνεται σε δύο επίπεδα. Κατά πρώτον, διακρίνουμε διαφωνία γύρω από το αν υπάρχει διάκριση οριοθετήσεων και περιορισμών των συνταγματικών δικαιωμάτων ή όχι, και κατά δεύτερον, τι πρόβλημα επεκτείνεται συγκεκριμένα στην καθολική εφαρμογή των ρητρών του άρθρου 5 § 1 του Συντάγματος, δηλαδή στο ζήτημα αν οι «περιοριστικές» ρήτρες της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας βρίσκουν εφαρμογή και στα υπόλοιπα συνταγματικά δικαιώματα. Μετά από παράθεση των αντιμαχομένων απόψεων και των διαφόρων θεωριών που έχουν αναπτυχθεί επί των δύο ζητημάτων, θα γίνει προσπάθεια να καταδειχθεί η ορθότητα της διάκρισης οριοθετήσεως και περιορισμών των συνταγματικών δικαιωμάτων – και η πρακτική της χρησιμότητα – καθώς και η γενικότητα της εφαρμογής των οριοθετικών ρητρών του άρ. 5 § 1 του Συντάγματος στο σύνολο των συνταγματικών δικαιωμάτων.
|